از خطبه های آن حضرت است در پند و اندرز و اندیشیدن از مرگ:
خدای را می ستاییم بر آنچه گرفت و آنچه عنایت فرمود، و بر آنچه لطف کرد و بر آنچه آزمایش نمود، آگاه به هر نهان است، و حاضر در کنار هر راز، آگاه است به آنچه در سینه ها نهفته، و به خیانت دیده ها عالم است. و شهادت می دهیم که خدایی جز او نیست، و محمّد صلّی اللّه علیه و آله برگزیده و فرستاده اوست، شهادتی که در آن نهان با آشکار، و قلب با زبان موافق است.
و از این خطبه است در اندیشیدن از مرگ:
به خدا قسم جدّی است نه شوخی، حق است نه دروغ، و آن نیست مگر مرگ که داعی آن فریادش را به گوش رسانده، و راننده اش با سرعت همه را می راند. پس انبوه مردمان تو را نفریبد، در حالی که مردم پیش از خود را دیده ای از کسانی که ثروت جمع کردند، و از کم شدنش ترسیدند، و به خاطر آرزوی طولانی و دور شمردن مرگ خود را از عواقب خطرناک در امان دیدند، چگونه مرگ بر آنان وارد شد، و آنها را از وطن بیرون کرد، و از جایگاه امنشان بر کنار نمود، بر تخته های تابوت حملشان کرد، و مردم آنان را دست به دست می کردند، در حالی که بر دوش خود گرفته و با انگشتان نگاهشان می داشتند.
آیا ندیده اید آنان را که دچار آرزوهای طولانی بودند، و کاخهای محکم می ساختند، و ثروت فراوان جمع می کردند، چگونه خانه هایشان تبدیل به گورها شد، و اندوخته هایشان نابود گشت، و ثروتشان به وارثان رسید، و زنانشان به ازدواج مردان دیگر در آمدند، نه بر حسنات خود توانند افزود، و نه قدرت عذر خواهی از بدیهایشان را دارند.
آن که تقوا را با عمق دل دریافت در کار خیر سبقت گرفت، و عملش به نتیجه کامل رسید. پس بهره های تقوا را غنیمت دانید، و کاری که شما را شایسته ورود به بهشت می کند انجام دهید، زیرا دنیا برای اقامت دائم شما آفریده نشده، بلکه گذرگاهی ساخته شده تا از آن برای خانه ابدی زاد و توشه ای فراهم آورید. پس برای کوچ از دنیا عجله کنید، و مرکب ها را برای جدایی از آن آماده سازید.