[hadith]ثُمَّ قَالَ: یَا بَنِی عَبْد الْمُطَّلِب، لَا أُلْفِیَنَّکُمْ تَخُوضُونَ دمَاءَ الْمُسْلِمِینَ خَوْضاً، تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ [قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ]؛ أَلَا لَا تَقْتُلُنَّ بی إِلَّا قَاتِلِی، انْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بضَرْبَةٍ؛ وَ لَا تُمَثِّلُوا بالرَّجُلِ، فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) یَقُولُ: إِیَّاکُمْ وَ الْمُثْلَةَ وَ لَوْ بالْکَلْب الْعَقُور.[/hadith]
ثمّ قال: یا بنی عبد المطّلب لا ألفینّکم تخوضون دماء المسلمین خوضا تقولون: قتل أمیر المؤمنین، قتل أمیر المؤمنین، ألا لا تقتلنّ بی إلّا قاتلی. انظروا إذا أنا متّ من ضربته هذه فاضربوه ضربة بضربة، و لا یمثّل بالرّجل فإنّی سمعت رسول اللّه -صلّی اللّه علیه و آله- یقول: «إیّاکم و المثلة و لو بالکلب العقور». (65581- 65369)
اللغة:
(المثلة): قطع الاعضاء.
المعنی:
ثمّ وصّی عشیرته بالاکتفاء بالقصاص عن القاتل و عدم الأخذ بالظنّة و التهمة و عدم الانتقام من سائر الأمّة و إن کانوا أعداء و عدم التجاوز علی الجانی دون ضربة ارتکبه فی قتله.
منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج 20، ص: 134
الترجمة:
سپس فرمود: ای زادگان عبد المطلب و هاشمییّن، شما را فتنه جو و خونریز نیابم که دست بخون مسلمانان بیالائید و بگوئید: أمیر المؤمنین را کشتند، أمیر المؤمنین را کشتند «چنانچه معاویه خون عثمان را بهانه کرد و بقتل و غارت مسلمانان پرداخت» نباید بخاطر کشتن من جز کشنده مرا بکشید. متوجّه باشید اگر من بر أثر این ضربت ابن ملجم کشته شدم و وفات کردم از او با یک ضربت قصاص کنید، مبادا آن مرد را مثله کنید و دست و پایش را ببرید، زیرا من خود از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله شنیدم که می فرمود: بپرهیزید از مثله گر چه نسبت بیک سگ گزنده باشد.
