[hadith]یا بُنَیَّ اجْعَلْ نَفْسَکَ مِیزَاناً فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ غَیْرِکَ؛ فَأَحْببْ لِغَیْرِکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسک وَ اکْرَهْ لَهُ مَا تَکْرَهُ لَهَا، وَ لَا تَظْلِمْ کَمَا لَا تُحِبُّ أَنْ تُظْلَمَ، وَ أَحْسنْ کَمَا تُحِبُّ أَنْ یُحْسَنَ إِلَیْکَ، وَ اسْتَقْبحْ مِنْ نَفْسکَ مَا تَسْتَقْبحُهُ مِنْ غَیْرِکَ، وَ ارْضَ مِنَ النَّاس بمَا تَرْضَاهُ لَهُمْ مِنْ نَفْسکَ، وَ لَا تَقُلْ مَا لَا تَعْلَمُ وَ إِنْ قَلَّ مَا تَعْلَمُ وَ لَا تَقُلْ مَا لَا تُحِبُّ أَنْ یُقَالَ لَکَ. وَ اعْلَمْ أَنَّ الْإِعْجَابَ ضِدُّ الصَّوَاب وَ آفَةُ الْأَلْبَاب، فَاسْعَ فِی کَدْحِکَ وَ لَا تَکُنْ خَازناً لِغَیْرِکَ، وَ إِذَا أَنْتَ هُدیتَ لِقَصْدکَ فَکُنْ أَخْشَعَ مَا تَکُونُ لِرَبِّک.[/hadith]
منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج 20، ص: 16
یا بنیّ، اجعل نفسک میزانا فیما بینک و بین غیرک، فأحبب لغیرک ما تحبّ لنفسک، و أکره له ما تکره لها، و لا تظلم کما لا تحبّ أن تظلم، و أحسن کما تحبّ أن یحسن إلیک، و استقبح من نفسک ما تستقبح من غیرک، و ارض من النّاس بما ترضاه لهم من نفسک، و لا تقل ما لا تعلم، و إن قلّ ما تعلم، و لا تقل ما لا تحبّ أن یقال لک. و اعلم أنّ الإعجاب ضدّ الصّواب، و آفة الألباب، فاسع فی کدحک، و لا تکن خازنا لغیرک، و إذا أنت هدیت لقصدک، فکن أخشع ما تکون لربّک. (61368- 61035)
الترجمه:
پسرجانم خود را ترازوئی قرار ده و با آن خویش را با دیگران بسنج برای دیگران همان را بخواه که برای خود می خواهی و همان را بد دار که برای خود بدمیداری، ستم مکن چونان که دوست نداری ستم بشوی، احسان کن چنانچه دوست داری بتو احسان شود، از خود زشت شمار آنچه را از دیگران زشت می شماری از خود نسبت بمردم همان را پسند که از مردم نسبت بخودت پسنده داری آنچه را ندانی مگو و اگر چه کم است آنچه را می دانی، مگو با دیگران آنچه را دوست نداری با تو بگویند. و بدانکه خود بینی مخالف حقّ و صوابست و آفت خرد و عقل است، در رنج خود هموار باش و تلاش مکن که گنجینه برای دیگران بسازی و چون بقصد خود کامیاب شدی باید بیشتر برای پروردگارت خاشع و شکر گزار باشی.
