[hadith]أَلَا فَاذْکُرُوا هَاذمَ اللَّذَّاتِ وَ مُنَغِّصَ الشَّهَوَاتِ وَ قَاطِعَ الْأُمْنِیَاتِ عِنْدَ الْمُسَاوَرَةِ لِلْأَعْمَالِ الْقَبیحَةِ، وَ اسْتَعِینُوا اللَّهَ عَلَی أَدَاءِ وَاجِب حَقِّهِ وَ مَا لَا یُحْصَی مِنْ أَعْدَاد نِعَمِهِ وَ إِحْسَانِهِ.[/hadith]
منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج 7، ص: 153
ألا فاذکروا هادم اللّذّات، و منغّص الشّهوات، و قاطع الأمنیّات عند المساورة للأعمال القبیحة، و استعینوا اللّه علی أداء واجب حقّه، و ما لا یحصی من أعداد نعمه و إحسانه. (19347- 19095)
اللغة:
و (المساورة) المواثبة.
المعنی:
ثمّ أمرهم علیه السّلام بذکر الموت و وصفه بلوازمه المنفّرة عنه فقال علیه السّلام (ألا فاذکروا هادم اللّذات) الدنیویة (و منغّص الشهوات) النفسانیة (و قاطع الامنیّات) و الآمال الباطلة (عند المساورة) و المواثبة (للأعمال القبیحة) لترتدعوا بذکره عنها (و استعینوا اللّه) سبحانه و اطلبوا منه التوفیق (علی أداء واجب حقّه) الذی أوجبه علیکم و هو الاتیان بالطّاعات و القیام بوظایف العبادات (و) علی أداء واجب (ما لا یحصی من أعداد نعمه و احسانه) الذی أنعمه علیکم و أحسنه إلیکم و هو القیام بوظایف الحمد و الثبات بمراسم الثناء.
قال علیه السّلام فی بعض کلماته: أیّها النّاس إنّ للّه فی کلّ نعمة حقّا، فمن أدّاه زاده، و من قصّر عنه خاطر بزوال النعمة و تعجّل العقوبة، فلیراکم اللّه من النعمة و جلین، کما یراکم من الذنوب فرقین.
الترجمة:
آگاه باشید پس یاد آورید مرگ را که شکننده لذتها است و مکدّر نماینده شهوتها و قطع کننده آرزوها است در هنگام جستن برای أعمال قبیحه و حرکات ناشایست، و طلب یاری نمائید از خدا بر أدا کردن حق واجب او را و أدا کردن آن چیزی که شمرده نمی شود از شماره های نعمتها و احسان بی پایان آن. و اللّه أعلم بالصّواب.
