[hadith]و من دعاء له (علیه السلام) یَلجَأ فیه إلی اللّه لیهدیَه إلی الرشاد:
اللَّهُمَّ إِنَّکَ آنَسُ الْآنِسینَ لِأَوْلِیَائِکَ وَ أَحْضَرُهُمْ بالْکِفَایَةِ لِلْمُتَوَکِّلِینَ عَلَیْکَ؛ تُشَاهِدُهُمْ فِی سَرَائِرِهِمْ وَ تَطَّلِعُ عَلَیْهِمْ فِی ضَمَائِرِهِمْ وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصَائِرِهِمْ؛ فَأَسْرَارُهُمْ لَکَ مَکْشُوفَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَیْکَ مَلْهُوفَةٌ؛ إِنْ أَوْحَشَتْهُمُ الْغُرْبَةُ آنَسَهُمْ ذکْرُکَ، وَ إِنْ صُبَّتْ عَلَیْهِمُ الْمَصَائِبُ لَجَئُوا إِلَی الِاسْتِجَارَةِ بکَ، عِلْماً بأَنَّ أَزمَّةَ الْأُمُورِ بیَدکَ وَ مَصَادرَهَا عَنْ قَضَائِکَ. اللَّهُمَّ إِنْ فَهِهْتُ عَنْ مَسْأَلَتِی أَوْ عَمِیتُ عَنْ طِلْبَتِی، فَدُلَّنِی عَلَی مَصَالِحِی وَ خُذْ بقَلْبی إِلَی مَرَاشدی، فَلَیْسَ ذَلِکَ بنُکْرٍ مِنْ هِدَایَاتِکَ وَ لَا ببدْعٍ مِنْ کِفَایَاتِکَ. اللَّهُمَّ احْمِلْنِی عَلَی عَفْوِکَ وَ لَا تَحْمِلْنِی عَلَی عَدْلِکَ.[/hadith]
جلوه تاریخ درشرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 5، ص184
از دعاهای آن حضرت (ع) این دعا با عبارت شیوای «اللهم انک آنس الآنسین لاولیائک و احضرهم بالکفایة للمتوکلین علیک» (بار خدایا، تو انس گیرنده ترین انس گیرندگان نسبت به دوستان خودی و حاضرترین ایشان به کفایت کردن امور متوکلان بر خود هستی) شروع میشود. [ابن ابی الحدید پس از توضیح لغات و اصطلاحات و ارائه شواهد از قرآن مجید و شعر عرب در مورد این جمله از این دعا که فرموده است «بار خدایا مرا بر عفو خود بردار و عرضه فرمای و نه بر عدل خود» به نکته یی تاریخی اشاره میکند که چنین است.]
پس از کشته شدن مروان بن محمد زنی مروانی به یکی از زنان هاشمی گفت: چه خوب است عدل شما ما را فرو گیرد- ما این داستان را در مباحث پیشین آورده ایم- آن زن هاشمی پاسخ داد: در آن صورت نباید هیچیک از شما را زنده باقی بداریم که شما با علی علیه السلام جنگ کردید و حسن علیه السلام را زهر خوراندید و حسین علیه السلام و زید و پسرش را کشتید و علی بن عبد الله را زدید و ابراهیم امام را در جوال آهک خفه کردید. آن زن مروانی گفت: در این صورت عفو شما ما را فرو گیرد. گفت: این سخنی درست است.
