[hadith]وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ، أَنَّ الْمُؤْمِنَ [لَا یُمْسی وَ لَا یُصْبحُ] لَا یُصْبحُ وَ لَا یُمْسی إِلَّا وَ نَفْسُهُ ظَنُونٌ عِنْدَهُ، فَلَا یَزَالُ زَارِیاً عَلَیْهَا وَ مُسْتَزیداً لَهَا؛ فَکُونُوا کَالسَّابقِینَ قَبْلَکُمْ وَ الْمَاضِینَ أَمَامَکُمْ، قَوَّضُوا مِنَ الدُّنْیَا تَقْوِیضَ الرَّاحِلِ، وَ طَوَوْهَا طَیَّ الْمَنَازلِ.[/hadith]
پس از آن از احوال مؤمن راستین آگاهی می دهد، که او در شب و روز پیوسته نفس خویش را متّهم می گرداند و آن را دچار نقص و عیب می بیند و سرزنش می کند، و احوال آن را زیر نظر می گیرد و از آن خواهان اعمال شایسته بیشتر است، و ما به این مطلب پیش از این اشاره کرده ایم.
بعد از آن به شنوندگان دستور می دهد که در روگردانیدن از شهوتها و لذّتهای دنیا همانند بزرگان اصحاب که بر شما پیشی گرفته اند و آنانی که از پیش روی شما در گذشته و به بهشت رفته اند باشید. واژه های «تقویض» (ویران کردن، عمود خیمه را بر چیدن) و «طیّ» (پیچانیدن، در نور دیدن) را برای آنها استعاره فرموده است، زیرا آنان مانند مسافر که برای سفر دارایی خود را رها می کند و خیمه اش را بر می چیند، از علایق و دلبستگیهای دنیا بریدند و به سوی آخرت کوچ کردند.
