[hadith]2- و فی حدیثه (علیه السلام): هَذَا الْخَطِیبُ الشَّحْشَحُ.
[یرید الماهر بالخطبة الماضی فیها و کل ماض فی کلام أو سیر فهو شحشح، و الشحشح فی غیر هذا الموضع البخیل الممسک].[/hadith]
2- در سخنی از آن حضرت است: «هَذَا الْخَطِیبُ الشَّحْشَحُ»:
مقصود از شحشح زبان آور و ماهر در خطبه خوانی و توانا در ادای سخن، و هر تندگو و تندرو را شحشح گویند. اما شحشح در غیر این مورد به معنی بخیل و ممسک است.
نقل کرده اند که امام (ع) سخنرانی را دید که سخن می گوید، فرمود این خطیب شحشح -یعنی ماهر در گفتار- کیست؟
