[hadith]وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ مَعَ کُلِّ إِنْسَانٍ مَلَکَیْنِ یَحْفَظَانِهِ، فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّیَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَهُ؛ وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِینَةٌ.[/hadith]
جلوه تاریخ درشرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 8، ص 9
ان مع کل انسان ملکین یحفظانه، فاذا جاء القدر خلیّا بینه و بینه و ان الاجل جنّة حصینة. «همانا همراه هر کسی دو فرشته اند که او را نگهبانی می کنند و چون اجل فرا می رسد، میان او و آن را رها می کنند و همانا اجل سپر استواری است.»
این سخن پیش از این هم گذشت و گفتیم که بسیاری از حکیمان بر این عقیده اند که خداوند متعال را فرشتگانی است که به نگهبانی آدمی گماشته اند و او را از سقوط در چاه یا اصابت تیر در رهگذر و از لگد زدن ستوران و مار و عقرب گزیدگی و نظایر آن حفظ می کنند. در احکام شریعت هم نظیر همین آمده است و اینکه اجل سپر استواری است و در علم کلام هم در این مورد دلیل صحیحی اقامه شده است. اصحاب ما می گویند خداوند متعال چون بداند در بقای زید تا وقت معینی برای خود او یا دیگری خیری نهفته است، با الطاف خویش هر چیزی را که آهنگ کشتن او کند، از او باز می دارد و در آن راه مانعی ایجاد می کند تا با کشته شدن زید الطافی که خداوند می داند که او را به اطاعت نزدیک و از معصیت دور می دارد قطع نشود. بدین گونه روشن می شود که اجل سپر استواری برای زید شمرده می شود که خداوند متعال به اعتبار آن مانع کشته شدن و قطع زندگی او می شود و هیچ سپری استوارتر از این نیست.
