[hadith]وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ مَعَ کُلِّ إِنْسَانٍ مَلَکَیْنِ یَحْفَظَانِهِ، فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّیَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَهُ؛ وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِینَةٌ.[/hadith]
منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج 21، ص: 272
التسعون بعد المائة من حکمه علیه السّلام:
(190) و قال علیه السّلام: إنّ مع کلّ إنسان ملکین یحفظانه، فإذا جاء القدر خلّیا بینه و بینه، و إنّ الأجل جنّة حصینة. (78821- 78801)
المعنی:
قد أحاط بکلّ انسان ما لا یحصی من الأخطار و المهالک ممّا یشعر به و ممّا لا یشعر به و لا یخطر بباله، و لا یقدر أحد من حفظ نفسه عن تلک الأخطار فی جمیع ساعات اللّیل و النهار، حیث إنّه نائم فی بعض الساعات و غافل فی بعضها و خصوصا الأطفال و السفهاء الّذین لا یشعرون بالمکاره و الأخطار قبل إصابتها، و ربّما لا یقدرون علی دفعها إن شعروا بها، فمن الّذی یحفظهم عنها؟ و هل هو إلّا الحافظین اللّذین و کلّهما ربّهم علیهم، و من تدبّر فی حال کثیر من المصابین بالمهالک یعلم أنّهم إنّما اوتوا من قبل قطع المحافظة، و عندی مشاهدات منها لا یسع المقام ذکرها.
الترجمة:
فرمود: براستی با هر فردی از أفراد بشر دو فرشته است که نگهبان اویند و چون قضای إلهی در رسد او را بدان وانهند و از حفظش دست بکشند، و راستی که عمر مقدّر خود سپر محکمی است در برابر مهالک.
خداوند نیروده دادگر گمارد دو حافظ برای بشر
فرشته دو باشند همراه او گذارند او را چه آید قدر
