[hadith]و من کلام له (علیه السلام) قاله للبُرج بن مسهر الطائی و قد قال له بحیث یسمعه «لا حکمَ إلا للّه»، و کان من الخوارج:
اسْکُتْ، قَبَحَکَ اللَّهُ یَا أَثْرَمُ! فَوَاللَّهِ لَقَدْ ظَهَرَ الْحَقُّ، فَکُنْتَ فِیهِ ضَئِیلًا شَخْصُکَ، خَفِیّاً صَوْتُکَ، حَتَّی إِذَا نَعَرَ الْبَاطِلُ، نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْنِ الْمَاعِز.[/hadith]
جلوه تاریخ درشرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 5، ص39
برج بن مسهر طایی که از خوارج بود به گونه یی که علی علیه السلام بشنود شعار خوارج را بر زبان آورد که «حکم و فرمان نیست مگر خدا را» و علی (ع) فرمود «اسکت قبحک الله یا اثرم» (خاموش شو خدایت از همه چیز زشت و محروم بدارد ای دندان پیشین افتاده) نام پدر این شخص به ضمه میم و کسر «ه» است و نسب اش چنین است.
برج بن مسهر بن جلاس بن وهب بن قیس بن عبید بن طریف بن مالک بن جدعاء بن ذهل بن رومان بن جندب بن خارجة بن سعد بن قطرة بن طی بن داود بن زید بن یشجب بن عریب بن زید بن کهلان بن سبأ بن یشجب بن یعرب بن قحطان است. او شاعری مشهور از شعرای خوارج است و شعار مخصوص خوارج را آن چنان بر زبان آورد که امیر المؤمنین علیه السلام بشنود و بدین سبب علی (ع) او را از سخن گفتن بازداشت، و چون دندانهای پیشین برج افتاده بود با فراخواندن او با آن لقب [اثرم] خواست او را تحقیر کند همان گونه که اگر به شخص یک چشم «اعور» بگویند در آن تحقیر نهفته است.
