[hadith]وَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ یَقُولُ "ما فَرَّطْنا فِی الْکِتاب مِنْ شَیْءٍ" وَ فِیهِ [تِبْیَانُ کُلِ] تِبْیَانٌ لِکُلِّ شَیْءٍ، وَ ذَکَرَ أَنَّ الْکِتَابَ یُصَدِّقُ بَعْضُهُ بَعْضاً وَ أَنَّهُ لَا اخْتِلَافَ فِیهِ، فَقَالَ سُبْحَانَهُ "وَ لَوْ کانَ مِنْ عِنْد غَیْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلافاً کَثِیراً"، وَ إِنَّ الْقُرْآنَ ظَاهِرُهُ أَنِیقٌ وَ بَاطِنُهُ عَمِیقٌ، لَا تَفْنَی عَجَائِبُهُ وَ لَا تَنْقَضِی غَرَائِبُهُ وَ لَا تُکْشَفُ الظُّلُمَاتُ إِلَّا بهِ.[/hadith]
شرح خطبه 18 نهج البلاغه بخش دوم
مطالب مرتبط
روایت
(نکوهش از اختلاف رأی عالمان در احکام قطعی اسلام): **نکوهش اهل رأی (خودمحوری در قضاوت):**دعوایی نسبت به یکی از احکام اجتماعی نزد عالمی می برند که با رأی خود حکمی صادر می کند. پس همان دعوا را نزد دیگری می برند که او درست بر خلاف رأی اوّلی حکم می دهد. سپس همه قضات نزد رییس خود که آنان را به قضاوت منصوب کرده، جمع می گردند. او رأی همه را بر حق می شمارد. در صورتی که خدایشان یکی، پیغمبرشان یکی، و کتابشان یکی است. آیا خدای سبحان، آنها را به اختلاف، امر فرمود، که اطاعت کردند یا آنها را از اختلاف پرهیز داد و معصیت خدا نمودند. 2. مبانی وحدت امّت اسلامی:آیا خدای سبحان، دین ناقصی فرستاد و در تکمیل آن از آن