• تاریخ: 1372/06/14

    بیانات در دیدار کارگزاران نظام و میهمانان‌ کنفرانس‌ بین‌المللی‌ وحدت‌ اسلامی

البته علم‏ پیش رفته است. یک عدّه می‏نشینند به پیشرفتهای‏ علمی‏ امریکا و بقیه‏ی جاها نگاه می‏کنند و حسرت می‏خورند. پیشرفت‏ علمی، مسلّماً ستایش دارد. عقب‏ماندگی علمیِ کشورهای عقب افتاده، مسلماً یک نکبت است و خدا کسانی را که این نکبتها را بر سر ملتهای مسلمان آوردند، مورد عذاب متزاید خودش قرار دهد و لعنت خدا بر دودمان مشئوم و ننگین پهلوی و قاجار که این بدبختی را این‏ها بر سر ملت ما در طول دویست سال گذشته آوردند. و الّا ما از لحاظ علمی، از امریکا بسیار جلوتر بودیم؛ ما از لحاظ علمی، در روزگاری از اروپا بسیار جلوتر بودیم. همین سلاطین، همین حکومتهای جائر، همین فرعونها و طاغوتها؛ همینهایی که حالا پس‏مانده‏ها و تفاله‏هایشان در اینجا و آنجا مجلّه و روزنامه منتشر می‏کنند و دم از همه چیز می‏زنند، نگذاشتند این ملت پا به پای ملل عالم، بلکه جلوتر از آن‏ها، پیش برود. بله؛ عقب‏ماندگی علمی تأسّف دارد. راهش هم این است که جوانان، بزرگها، پیرها، دانشمندان و مسئولین، همه و همه بکوشند و این خلأ را پر کنند. اما اینکه فلان کشور پیشرفت‏ علمی دارد، دلیل رستگاری آن کشور و آن ملت نیست. این را بدانید. ای‏بسا ملتهایی که از لحاظ علمی، امروز در اوجند، اما تا خرخره در لجن و فساد غوطه می‏خورند. همین الآن در دنیا، با نامهای بزرگ و زیر چتر ابرقدرتی، چنین ملتهایی زندگی می‏کنند. این را بدانید. در آن کشورها، زن، سیه‏روز است؛ مرد، بیچاره است؛ جوان، نابود شده است. دستهای فساد و فحشا و اعتیاد و جنایت و همه‏ی فنون بدبختی بشر، در آنجا قتل عام و بیداد می‏کند. منتها پوشش تبلیغاتی نمی‏گذارد این فجایع و مفاسد برملا شود. وقتی یک بلندگوی قوی دست یک جاهل و یک ظالم باشد، در بین هزاران نفری که بلندگو ندارند و لو میان آن هزاران نفر، از علما و فضلا و آدم‏های حسابی باشند صدای این، بر صدای همه‏ی آن‏ها غالب خواهد شد. امروز، دنیا این‏گونه است.