وعده‌های الهی (1371/12/04)

• تاریخ: 1371/12/04

  بیانات در اوّلین روز ماه مبارک رمضان‌

اگر ما اخلاص ورزیدیم، بنده‏ی مخلص می‏شویم؛ اخلاص‏ورزنده برای خدا، در عمل و نیت. اما فراتر از بنده‏ی مخلص، بندگان مخلص‏اند. مرحوم سید بحر العلوم رضوان اللّه تعالی علیه، در رساله‏ای که‏ در سیر و سلوک به ایشان منسوب است، بین مخلص و مخلص فرق می‏گذارد. می‏گوید مخلص کسی است که عملی را فقط برای خدا انجام می‏دهد و کاری به کار دیگران ندارد. اما مخلص آن است که همه‏ی وجود خود را خالصاً و مخلصاً برای خدا قرار می‏دهد. همه‏ی هستی او فقط برای خداست. این، مرتبه‏ی بسیار والایی است که واقعاً دور از دسترس است. اما به نظر بنده، در این دوران، بخصوص جوانان و کسانی که در میدانهای عمل و مبارزه و جهاد واردند، می‏توانند به این مرتبه هم برسند. البته برای امثال ما مشکل و خیلی دشوار است. ما خیلی دوریم! اما جوانان و بخصوص جوانان مؤمن و پاک و خالص، با آن دلهای روشن و پاکی که دارند، می‏توانند به اینجا برسند. البته رساله‏ی مذکور، منسوب به مرحوم بحر العلوم است و قطعی نیست که مال ایشان باشد. بعد می‏فرماید: خدای متعال به این مخلصین سه وعده داده است؛ سه امتیاز بزرگ. یکی این است که فرموده است: «فانهم لمحضرون الّا عباد الله المخلصین.» یعنی در قیامت، همه‏ی مردم در محشر حاضر می‏شوند و مورد محاسبه‏ی الهی قرار می‏گیرند، مگر بندگان مخلص که آن‏ها معافند. آن‏ها چون ذرّه ذرّه‏ی اعمال و انفاس و حرکاتشان برای خدا بوده است، لذا از اینکه در این عرصه از عرصه‏ی حشر آفاقی وارد شوند و مورد سؤال قرار گیرند، معافند.