قانون‌‌گرایی (1382/09/26)

• تاریخ: 1382/09/26

  بیانات در دیدار جمعی از دانشجویان قزوین

قانون‌ یعنی چه؟ قانون‌ یعنی سرنوشت یک کشور؛ قانون‌ یعنی سرنوشت انسانها در یک جامعه. چون همه متّبع هستند و مجبورند از قانون‌ تبعیّت کنند. دولت هم باید از قانون‌ تبعیّت کند؛ رهبر هم باید از قانون‌ تبعیّت کند.بعضیها خیال می‌کنند که این «ولایت مطلقه‌‌ی فقیه» که در قانون اساسی آمده، معنایش این است که رهبری مطلق‌‌العنان است و هر کار که دلش بخواهد، می‌تواند بکند! معنای ولایت مطلقه این نیست. رهبری بایستی موبه‌‌مو قوانین را اجرا کند و به آن‌ها احترام بگذارد. منتها در مواردی اگر مسئولان و دست‌‌اندرکاران امور بخواهند قانونی را که معتبر است موبه‌‌مو عمل کنند، دچار مشکل می‌شوند. قانون بشری همین‌طور است. قانون اساسی راه چاره‌ای را باز کرده و گفته آنجایی که مسئولان امور در اجرای فلان قانون مالیاتی یا سیاست خارجی، بازرگانی، صنعتی و دانشگاهی دچار مضیقه می‌شوند و هیچ کار نمی‌توانند بکنند- مجلس هم این‌طور نیست که امروز شما چیزی را ببرید و فردا تصویب کنند و به شما جواب دهند- رهبری مرجع است. زمان امام هم همین‌طور بود. بنده خودم آن‌وقت رئیس‌‌جمهور بودم و جایی که مضیقه‌‌هایی داشتیم، به امام نامه می‌نوشتیم و ایشان اجازه می‌دادند. بعد از امام، دولت قبلی و دولت فعلی گاهی راجع به مسائل گوناگون نامه می‌نویسند که در اینجا مضیقه وجود دارد، شما اجازه بدهید که این بخش از قانون نقض شود. رهبری بررسی و دقّت می‌کند و اگر احساس کرد که به‌ناگزیر باید این کار را بکند، آن را انجام می‌دهد. جاهایی هم که به صورت معضل مهمّ کشوری است، به مجمع تشخیص مصلحت ارجاع می‌شود. این معنای ولایت مطلقه است، و الّا رهبر، رئیس‌‌جمهور، وزرا و نمایندگان، همه در مقابل قانون تسلیمند و باید تسلیم باشند.