قانون‌‌گرایی (1381/09/01)

• تاریخ: 1381/09/01

  بیانات در خطبه‌های نمازجمعه‌‌

رعایت قوانین و رعایت برادری و مروّت و زیاده‌‌خواهی نکردن و تجاوز به حقوق دیگران نکردن و رعایت وقت را کردن- چه وقت خود، چه وقت دیگران- رعایت مقرّرات در عبور و مرور و رفت و آمد و مسائل مالی و تجاری و امثال این‌ها، همه مصادیق نظم است. یک مصداق مهمِّ نظم هم این است که میان کارکرد ما در جامعه و افکار و عقاید و شعارهای ما هماهنگی برقرار باشد. از بی‌‌نظمی‌‌های بسیار خطرناک یکی همین است که در جامعه‌‌ای مبانی فکری و عقیدتی و باورهایی که جامعه به آن ایمان و اعتقاد دارد، یک چیز باشد؛ اما رفتارهایی که براساس همین قواعد و باورها باید شکل بگیرد و هنجار عمومی اجتماعی را تشکیل دهد، با آن باورها و فکرها و مبانی منطبق نباشد. این نوعی دورنگی و دورویی و نفاق عمومی را به وجود می‌‌آورد و بسیار خطرناک است.اسم اسلام را آوردن و تکرار کردن، اما در عمل هیچ به مبانی اسلامی باور نداشتن؛ اسم حقوق بشر را به عنوان مبنا و قاعده‌‌ی فکری مطرح کردن، اما در عمل هیچ رعایت حقوق بشر را نکردن- که امروز در سطح بین‌‌المللی متأسّفانه یکی از بلاهای بزرگ جامعه‌‌ی بشری این است- اسم آزادی‌‌خواهی را آوردن، اما در عمل رعایت آزادی دیگران را نکردن؛ اسم قانون‌ و قانون‌‌طلبی را آوردن، اما در عمل پایبند به قانون‌ نبودن، از جمله خصوصیّات بسیار بد و یکی از مصداقهای بارز و خطرناک بی‌‌نظمی است. البته مسئولان که می‌خواهند مقرّرات و قوانین را به وجود آورند یا اجرا نمایند، باید بیشتر رعایت کنند؛ آحاد مردم هم در رعایت‌‌های عمومی خودشان باید به این موضوع توجّه کنند.