صهیونیسم بین‌‏الملل (1381/09/07)

• تاریخ: 1381/09/07

  بیانات در دیدار جمعی از دانشجویان

امروز خیلی از دولتها علی‏رغم ملتها و روشن‏فکران و احساسات باطنی و قلبی خود، عتبه‏ی آمریکا و حتّی عتبه‏ی صهیونیسم را بوسیده‏اند! خیلی از پارلمان‏های اروپایی هم عتبه‏ی صهیونیستها را بوسیده‏اند و غلام پولشان شده‏اند؛ به قول معروف نوکر بند جیب آن‏ها شده‏اند! آن مرکز و قدرتی که به عنوان یک دستگاه رسمی سیاسیِ شناخته‏شده در دنیاست- با تریبون‏هایی که برای چنین دستگاهی وجود دارد- و به یک ملت شصت میلیونی متّکی است و همچنان سنگر دفاع از آزادی‏خواهی و عدالت و آرمان‏های بشری و انسانی و بین‏المللی شمرده می‏شود، ایران اسلامی امروز است. دفاع از این نظام، وظیفه‏ی همه است؛ مخصوص کسی که عضو نظام هست و جزو تشکیلات دولتی یا غیره هست یا نیست، نمی‏باشد؛ همه باید دفاع کنیم. اگر کسی برخلاف این عمل کرد، لازم نیست که کسی سند بیاورد که این مثلًا وابسته‏ی فلان دستگاه و سیستم جاسوسی دنیاست؛ لازم هم نیست رسماً وابسته باشد؛ اما همان حرف را می‏زند و همان کار را می‏کند. اگر پولی هم از آن‏ها نمی‏گیرد، در واقع نوکر بی‏جیره و مواجب آن‏هاست. امروز سیای امریکا و «موساد» اسرائیل مهم‏ترین هدفشان این است که منفذی در داخل نظام اسلامی ایجاد کنند تا بتوانند ضربه‏ای بزنند و از این استحکام و اقتداری که امروز این نظام در دنیا به عنوان سنگر دارد، بکاهند. حالا یک نفر در داخل، همین را و لو با مشتِ گره‏کرده، و لو از سنگرِ دانشگاه، و لو از پشتِ یک تریبون رسمی فریاد کند؛ اینکه هنر نیست، اینکه افتخار ندارد. همراهی با قلدرترین قلدرهای عالم و ضدّ عدالت‏ترین دولتها و مراکز قدرت چه افتخاری دارد؟! آن روزی که ما با نظام طاغوت می‏جنگیدیم، هر حرکتِ یک مبارز، افتخارآفرین بود؛ آن مبارزات افتخار داشت. امروز بعضی از قشرها با رژیمهای طاغوتی و وابسته و فاسد در دنیا می‏جنگند، که آن افتخار دارد؛ اما مقابله کردن با نظامی که سرِپا در مقابل مراکز قدرت استکبار ایستاده، افتخار برای کسی ندارد.