• تاریخ: 1383/08/15

    بیانات در خطبه‌های نمازجمعه‌

‌ملت ایران! البته شما این موضوع را می‌دانید، بازهم بدانید که دشمن از یک چیزهایی عصبانی می‌شود؛ ما باید حواسمان باشد. دشمن از وحدت ملی ما ناراضی است؛ می‌خواهد این وحدت ملی را از بین ببرد. دشمن از اینکه در سطوح بالای کشور، مسئولان کشور در مسائل اساسی یک نظر و یک عقیده داشته باشند، به‌شدت ناراحت است. آن وقتی‌که می‌بینند رئیس‌جمهور، رئیس مجلس، رئیس قوه‌ی قضائیه و مسئولان گوناگون در باره‌ی فلان مسئله یک‌جور حرف می‌زنند، این‌ها می‌خواهند یقه‌ی خودشان را پاره کنند؛ ناراحتند؛ می‌خواهند اختلاف بیندازند. در این یکی دو سال اخیر شنیدید که شعار حاکمیت دوگانه داده شد! عده‌یی بی‌عقل هم در داخل همان حرفهای آن‌ها را تکرار و نشخوار کردند. حرف مال آن‌هاست. حاکمیت دوگانه یعنی در مسائل اساسی و اصولی کشور، رؤسای کشور باهم دعوا داشته باشند؛ این معنای حاکمیت دوگانه است. حاکمیت دوگانه چیز نامطلوب و مضر و سمّ مهلک است؛ اما بعضی‌ها این را شعار دادند! این مالِ آن‌هاست. پیداست که مسئولان کشور هیچ‌وقت در همه‌ی مسائل گوناگون و سلائق و سیاستهای مختلف، یک‌جور فکر نمی‌کنند؛ اینکه معلوم است؛ ممکن نیست که یک فکر و یک عقیده در همه‌ی زمینه‌ها مسلط بر همه‌ی ارکان کشور باشد؛ اما آنچه که آن‌ها می‌خواهند، این نیست؛ آنچه که آن‌ها می‌خواهند، اختلاف در مسائل اساسی کشور است؛ از نبود این ناراحت می‌شوند. از اینکه مدیریتهای مؤمن‌، فعال، علاقه‌مند و پرنشاط وارد میدان مدیریتهای کلان کشور بشوند و امور را با قدرت تمام به همان راهی که اصول اسلامی و منافع و مصالح ملی ایجاب می‌کند پیش ببرند، ناراحتند؛ از اینکه مردم پشتیبان حکومت باشند، ناراحتند؛ از اینکه جوانهای‌ ما روح جهادگر داشته باشند، ناراحتند؛ از اینکه جوانهای‌ ما مؤمن‌ باشند، ناراحتند؛ از اینکه جوانهای ما در مراسم مذهبی شرکت کنند، ناراحتند. در همین شبها و در مراسمی که در این شبهای احیا هست، جوانها از طیفهای مختلف در این مراسم شرکت می‌کنند، اشک می‌ریزند، دلها را نرم و به هم نزدیک می‌کنند. اگر این‌ها را نشان بدهند، دشمنان ملت ایران تمام دلشان پر از غم می‌شود. بحمد اللّه ملت ایران حواسش جمع است. هشیار هستید؛ اما هشیار و متوجه باشید. آن‌ها دلشان می‌خواهد التهاب سیاسی در این کشور باشد؛ آن‌ها می‌خواهند آرامش و استقرار سیاسی در این کشور نباشد؛ آن‌ها می‌خواهند دائم همه یقه‌ی هم را بگیرند؛ این علیه آن حرف بزند، آن علیه این حرف بزند. در محیط دانشگاه، در محیط بازار، در محیط سیاست، در محیط اداره، در محیط کارگری، می‌خواهند دائم التهاب و دعوا باشد؛ آن‌ها این را می‌خواهند و برای این کار همه‌ی تلاش خودشان را هم می‌کنند. ملت مواظب باشند؛ جوانها مواظب باشند؛ قشرهای مختلف مواظب باشند؛ ما بحمد اللّه پیش می‌رویم.