• تاریخ: 1387/09/24

    بیانات در دیدار اساتید و دانشجویان در دانشگاه علم و صنعت‌

در این سال‏های اخیر که مسئله‏ی تولید علم و نهضت تولید علم، نهضت نرم‏افزاری، بازگشت به خود، اهتمام به تحقیق در دانشگاه‏ها مطرح شده، یک حالت جهشی در این حرکت به وجود آمده است؛ در بخشی از مسائل علمی و کارهای علمی و فناوری که نمونه‏هایش را دارید مشاهده می‏کنید، در زمینه‏ی دانش‏های پزشکی، در زمینه‏ی دانش‏های نو، در زمینه‏ی مسائل هسته‏ای، در زمینه‏ی نانو و غیر این‏ها کارهای مهمی در دانشگاه‏های ما انجام گرفته است که در گذشته تصور نمی‏شد که ما بتوانیم؛ محقق ما، استاد ما، دانشجوی ما، جوان ما بتوانند به این نقاط دست پیدا کنند و این جهش را پیدا کنند؛ اما امروز پیدا شده. آنچه مهم است این است که این جهش باید ادامه پیدا کند. ما در زمینه‏ی مسائل علمی دچار عقب‏ماندگی مزمن هستیم. آنچه که اهمیت دارد- که من حالا بعد هم عرض خواهم کرد- مسئله‏ی ادامه‏ی حرکت سریع است. ما باید این سرعت و این شتابی را که در حرکت علمی ما وجود دارد، سال‏ها ادامه بدهیم؛ هیچ جایز نیست که ما اندکی توقف کنیم؛ زیرا عقب‏ماندگی ما از دنیای پیشرفته‏ی از لحاظ علمی، عقب‏ماندگی زیاد و قابل توجهی است؛ این را می‏دانیم، این را می‏فهمیم و از او رنج می‏بریم. علت هم این است که ملت ما یک ملت دارای هوش زیر متوسط نیست که بگوید حالا حقم است. ملت ما ملتی است که دارای هوش بالای متوسط جهانی است؛ این حرفی است که ثابت شده؛ همه می‏گویند. خیلی‏ها ذکر می‏کنند، می‏گویند، آثارش هم مشاهده می‏شود. سابقه‏ی علمی ما و تاریخ علمی ما هم همین را تأیید می‏کند. این ملت، آن هم در این نقطه‏ی حساس از کره‏ی زمین، از لحاظ علمی دچار این عقب‏ماندگی و فقری که بر او تحمیل کرده‏اند باشد، غیر قابل تحمل است. ما خدا را شکر می‏کنیم که چشم ما را به این عقب‏افتادگی باز کرد؛ به ما تفهیم شد که ما دچار این فقر هستیم و خدا را شکر می‏کنیم که این همت، این شوق، این امید در مجموعه‏ی ما به وجود آمد که می‏توانیم این عقب‏ماندگی را برطرف کنیم. بنابراین، این شتابی که وجود دارد، این جهشی که وجود دارد، باید سال‏ها ادامه پیدا کند.