• تاریخ: 1381/11/15

    بیانات در دیدار مسئولان سازمان صدا و سیما

یکی دیگر از پیامهایی که حتماً باید منتقل شود، نفی دشمن‏سازی‏های موهوم، توسعه‏ی تفاهم اجتماعی و ایجاد امنیت روانی در جامعه است. یکی از عواملی که در ذهنیّت کلّ جامعه، به قول روان‏شناسان «روان‏پریشی» به وجود می‏آورد، ناامیدی و یأس است. گاهی عوامل گوناگونی هم پیدا می‏شود که به‏طور طبیعی ایجاد یأس می‏نماید یا امید را ضعیف می‏کند. همین‏ها را تشویق نمودن و ناامیدی در مردم ایجاد کردن، خیلی خطاست. باید در مردم امید ایجاد شود. بنده گاهی اوقات به دوستان صدا و سیما تذکّر داده‏ام که گاهی یک مشکل کوچک- مثلًا مشکل یک منطقه- را در تلویزیون مطرح می‏کنند، های‏وهوی و جنجال به راه می‏اندازند که مثلًا جاده‏ی فلان‏جا خراب است یا پل هوایی‏اش کشیده نشده یا فلان چیز دیگر. خیلی خوب؛ این مشکل باید حل شود، اما معنایش این نیست که این را در تلویزیون بیاوریم؛ چون وقتی چنین چیزی را در تلویزیون آوردیم، به‏طور طبیعی در ذهن مخاطب تعمیم پیدا می‏کند؛ یعنی از نظر مخاطب مشکل این نیست که یک پل در فلان خیابان وجود ندارد، بلکه معنایش این است پلی که برای مردم لازم است، ساخته نمی‏شود. حرفهای مأیوس‏کننده و چیزهایی را که به‏راحتی در ذهن مردم شمول و عمومیت پیدا می‏کند، نباید در تلویزیون مطرح کرد. در گوشه‏ای مشکلی وجود دارد، مسئولان مستقیم و غیر مستقیم باید تلاش کنند؛ آن را برطرف نمایند؛ اما تعمیم دادن مشکل اصلًا درست نیست. گاهی می‏آیند، مثلًا در میزگرد در زمینه‏ی آموزش و پرورش یا کتاب یا غیره حرف می‏زنند که «بله؛ یادش به‏خیر! آن گذشته‏ها و قدیمها این‏طور بود». کدام قدیمها؟! به یک قدیم موهوم اشاره می‏کنند که آن‏طور بود و حالا این‏طور شده! چنین حرفهایی اصلًا قابل استدلال نیست. کدام قدیم؟! طوری حرف زده می‏شود که مخاطب تصوّر می‏کند ما هرچه از قدیم دور می‏شویم، به سمت خراب‏تر شدن حرکت می‏کنیم. همین، ناامیدی است. شما باید بعکس بگویید. واقعیّت هم بعکس است.زمانی که این فرهنگ غربی وارد شده بود و اعتماد و اطمینان بین مردم را از بین برده بود، می‌گفتند «بله؛ قدیمها مردم نسبت به هم اطمینان داشتند.» آن‌وقت این حرف درست هم بود؛ چون آن زمانها این ارتباطات و توسعه‌ی مبادلات و معاملات وجود نداشت و اطمینان بین مردم بیشتر بود؛ اما این بدان معنا نیست که ما هم امروز قدیم را بهتر بدانیم. قدیمِ ما کِی است، مثلاً چهل سال پیش است که مردم در گنداب فساد اخلاقی غرق بودند. آیا آن‌وقت مردم وضع خوبی داشتند؟ وضع معاملات مردم خیلی خوب بود؟ دزدی نبود؟ آن زمان به‌مراتب بدتر بود. پس حرکت و روند زندگی مردم را به سمت تاریکی و بن‌بست و یأس نشان دادن، خطاست. بایستی عکس این تحقّق پیدا کند و پیام صحیح عکس این است.