احساس مسئولیت (1380/09/16)

• تاریخ: 1380/09/16

  بیانات در خطبه‌های نماز جمعه ۲۱ رمضان‌

وقتی ما نام امیر المؤمنین را گرامی می‌داریم، باید برای عمل کردنمان باشد. ما نمی‌توانیم مرتّب به مردم بگوییم شما مثل امیر المؤمنین عمل کنید. ما که امروز در نظام جمهوری اسلامی مسئولیم، بیشترین مسئولیت را داریم و بیشترین تکلیف بر دوشمان سنگینی می‌کند. امیدوارم مسئولان جمهوری اسلامی مثل امیر المؤمنین این توفیق را پیدا کنند و دنبال آن راه، به خطّ و نشانِ اشاره‌ی سرانگشت آن بزرگوار حرکت کنند. البته امیر المؤمنین در این راه، بسیار سختی تحمّل کرد. امروز، روز شهادت آن بزرگوار است. شاید در دوران حیات آن بزرگوار، شکایتهای اصلی او را کسی از زبان مبارکش نشنید. البته امیر المؤمنین بارها در منبر از مردم شکوه و آن‌ها را ملامت می‌کرد؛ اما شکایتهای امیر المؤمنین فقط این نبود که به مردم بگوید چرا در میدان جهاد حاضر نمی‌شوید؟ دل امیر المؤمنین پُر از درد بود. امیر المؤمنین در دعای معروف کمیل- که انشاء آن حضرت است- خطاب به پروردگار عالم مطالبی را عرض می‌کند: «الهی و سیّدی و مولای و مالک رقّی». از جمله، این خطاب به گوش و ذهن من، بسیار حسّاس‌کننده آمد: «یا من الیه شکوت احوالی»؛ ای کسی که من شکایتهای خود را به او می‌کنم. او به خدا شکایت می‌کرد؛ دل آن حضرت پُر از درد بود. نگرانی امیر المؤمنین، هم وضعیت جامعه و مردم بود؛ هم وضعیت مسیر دین و جهت‌گیری دینی در نظام اسلامیِ تازه‌پای آن روز بود و هم احساس مسئولیت سنگین خود او. البته امیر المؤمنین یک هزارم از این مسئولیت را نیز کم نگذاشت.