-
تاریخ: 1370/05/23
بیانات در دیدار کارگزاران نظام
آنطور که من احساس کردهام و از مجموع کارهایی که دارد میشود، فهمیدهام، این است که حملهی همهجانبهیی سازماندهی شده است. طبیعی بود که انقلاب در آغاز، روشنفکرجماعتِ اهل هنرِ اهل کارهای روشنفکریای را که با دین و ایمان و روحانیت و تقوا و امثال اینها سروکاری نداشتند، نتواند جذب کند. البته بعضیشان جذب انقلاب شدند؛ چون وجدانهای بیداری داشتند که آنها را جذب انقلاب کرد؛ عدهیی هم کنار ماندند و انقلاب نتوانست آنها را جذب کند.در سالهای اول انقلاب، اینها جرأت نفس کشیدن نداشتند. این جماعت که من از پیش از انقلاب هم از نزدیک آنها را خیلی میشناختم و از روحیات و خصلتهایشان آگاه بودم طبیعتشان این است که اهل خطر و اهل وارد شدن به صحنههای سخت و دشوار و خطرناک نیستند. اوایل انقلاب، آن طوفان انقلاب اینها را وادار کرده بود که به خانههایشان بروند؛ حد اکثر در پشت درهای بسته درد دلی با همدیگر بکنند. تدریجاً که نشریهای راه انداختند، قلمی زدند، در جایی حرفی زدند، کسی به نفعشان چیزی گفت، یکجا شعری درآوردند و کسی اعتراضی نکرد، اینها دیدند مثل اینکه در این فضا میشود سازماندهی کرد و کاری انجام داد
