تروریسم بین‌المللی (1384/05/28)

• تاریخ: 1384/05/28

  بیانات در خطبه‌های نمازجمعه‌

آرزوی ما رفاه مردم و آبادی و امنیت عراق است. از ناامنی‏هایی که در عراق اتفاق می‏افتد- کشتارهایی که روزانه در مسجدها، در حسینیه‏ها، در خیابان‏ها و اجتماعات رخ می‏دهد- و مردم بیچاره‏ی عراق را قربانی می‏کند، ما به‏شدت آزرده هستیم. کشتن مردم مظلوم جرم بزرگی است و فرقی نمی‏کند که این جرم را چه کسی مرتکب شود. مسلسل امریکایی‏ها هم که مردم عراق را قربانی می‏کند، مجرم است؛ عوامل بمب‏گذاری هم که اجتماعات مردم را منفجر می‏کنند و کودک و زن و مرد را می‏کُشند، مجرمند. البته ما متهم اولِ این حوادث را امریکا می‏دانیم. چرا؟ چون تروریسم عراق زیر چشم امریکاست. هزاران نیروی نظامی و اطلاعاتی و امنیتی و سیاسی از امریکایی‏ها امروز در همه جای عراق گسترده‏اند. اگر می‏خواستند ناامنی را در عراق از بین ببرند، می‏توانستند. بعضی‏ها معتقدند که قراینی هم بر این اعتقاد وجود دارد که این ترورها کار خود سرویس‏های جاسوسی امریکا و صهیونیست‏هاست؛ چرا؟ چون نمی‏خواهند این دولت موفق شود. ناامنی بهانه‏ی ادامه‏ی اشغال است. چون ناامن است، ما باید بمانیم؛ اگر برویم، آسمان به زمین می‏آید! آنچه در عراق پیش آمده، چیزی نیست که امریکایی‏ها می‏خواستند. آن‏ها یک دولت دست‏نشانده‏ی خودشان می‏خواستند؛ آن‏ها می‏خواستند عراق بظاهر حکومت مردمی داشته باشد، اما در باطن مزدور آن‏ها بر عراق حاکم باشد؛ ولی این‏طور نشد. ملت عراق همت کردند، مرجعیت همت کرد، نخبگان سیاسی عراق همت کردند و نگذاشتند این کار انجام بگیرد. کمااینکه امروز در تدوین قانون اساسی عراق هم دارند دخالت می‏کنند. امریکایی‏ها رسماً در تدوین قانون اساسی عراق دارند دخالت می‏کنند. به شما چه؟ بگذارید عراقی‏ها کارشان را بکنند. دخالت می‏کنند: فلان چیز باشد، فلان چیز نباشد. البته امریکا در عراق شکست خورده؛ در این تردیدی نیست. خرج زیادی کردند، اما وعده‏هایشان هیچ‏کدام تحقق پیدا نکرد؛ نفرت مردم عراق هم روز به روز از آن‏ها بیشتر شده. شاید امروز در کشور عراق هیچ عنصری منفورتر از جورج بوش نباشد. روز به روز هم نفرت ملت عراق از امریکایی‏ها بیشتر می‏شود. این نفرت، مخصوص ملت عراق هم نیست؛ در دنیای اسلام، در سطح جهان، بلکه در خود امریکا اعتراض‏ها علیه دولت امریکا به خاطر مداخله‏ی نظامی در عراق روزافزون است. در داخل امریکا هم همین‏طور است. اعتراض‏ها کشیده شده به نخبگان سیاسی امریکا؛ تند و زننده به دولتِ خودشان اعتراض می‏کنند. نظرسنجی هفته‏ی گذشته در امریکا نشان داد که اکثر مردم امریکا مخالف مداخله‏ی امریکا در عراق و ماندن امریکا در این کشور و ادامه‏ی اشغال هستند. نتایج را منفی می‏دانند، که درست هم فهمیده‏اند. امریکا در عراق شکست خورده است. این هیاهوی ظاهری دلیل موفقیت نیست. متهم کردن این و آن هم مایه‏ی تبرئه‏ی از اتهام نیست که امریکایی‏ها ایران و سوریّه را متهم می‏کنند که از مرزهای شما تروریست و مواد منفجره می‏آورند. این‏ها حرفهای بی‏معنا و مهملی است که تکرار می‏کنند. امنیت، دست آن‏ها و زیر چشم آن‏هاست. کیست در دنیا که نداند گروههای تروریستی‏ای که به نام آن‏ها امروز در عراق کاری انجام می‏گیرد، بعضی از آن‏ها ساخته‏ی دست خود آمریکایند؛ بعضی‏ها هم زیر نفوذ آمریکایند؟ کیست که نداند این‏ها دارند در عراق اختلاف بین سنی و شیعه ایجاد می‏کنند؟ کیست که نتواند حدس بزند که این‏ها می‏خواهند ناامنی باشد تا بتوانند بیشتر به‏ اشغال غیر قانونی و غیر مشروعِ خودشان ادامه دهند؟ آن‏ها مسئول و متهم‏اند. تروریست‏ها زیر چشم خود آن‏ها دارند حرکت می‏کنند؛ ما اطلاع داریم؛ این دیگر حدس نیست. در بعضی از مرزهای عراق تروریست‏ها زیر چشم خود امریکایی‏ها- و شاید با کمک خود آن‏ها- از اینجا به آنجا منتقل می‏شوند؛ آن وقت می‏آیند بیخود ایران یا سوریّه را متهم می‏کنند. ما 1300 کیلومتر با عراق مرز داریم؛ این مرزها را هم محکم گرفته‏ایم. البته در هر مرز محکمی ممکن است خروج غیر قانونی باشد. امریکایی‏ها بعد از سالهای متمادی هنوز نتوانسته‏اند مرزهای خودشان با مکزیک را ببندند؛ مرتب غیر قانونی افراد می‏آیند و می‏روند. بنابراین ممکن است غیر قانونی ترددی بشود، لیکن ما ایستاده‏ایم و نمی‏گذاریم. امنیت عراق، امنیت ماست؛ پیشرفت عراق برای ما یک دستاورد بزرگ است؛ ما این را می‏خواهیم. امیدواریم ملت عراق هرچه زودتر از محنتهایی که دچار آن شده است، نجات پیدا کند و این کشور ثروتمند از لحاظ طبیعی، بتواند به نقطه‏یی که شایسته‏ی آن است، برسد.