امر به معروف و نهی از منکر (1370/01/16)

• تاریخ: 1370/01/16

  بیانات در خطبه‌های نمازجمعه

امیر المؤمنین مانند دیروز و دیشبی، نماز را با مردم خوانده است. شاید با آن‏ها حرف زده است، آن‏ها او را دیده‏اند، بازهم تازیانه بردوش در میان بازارهای کوفه راه رفته و امر به معروف و نهی از منکر کرده است. بیماری‏ای در وجود او نبوده است. پیش از صبح، آن بزرگوار برای اقامه‏ی نماز به مسجد رفته، مردم را از خواب بیدار کرده، صدای آن بزرگوار را بازهم شنیدند که مشغول خواندن نافله شده است. ضبط کرده‏اند که امیر المؤمنین در آن نافله‏ای که ضربت خورد، چه خواند. آیات شریفه‏ی سوره‏ی انبیا را تلاوت می‏کرد: «و اقترب الوعد الحقّ فإذا هی شاخصة ابصار الّذین کفروا». در روایت هست که مردم شنیدند امیر المؤمنین ده آیه از این آیات را خواند. در خلال این آیات، آیاتی است که منطبق با حال خود آن بزرگوار است: «انّ الذین سبقت لهم منّا الحسنی اولئک عنها مبعدون. لا یسمعون حسیسها و هم فی ما اشتهت انفسهم خالدون». بعد هم وقتی‏که حضرت به رکوع یا به سجده رفته، تیغ آن أشقی الأشقیاء فرق مبارک علی بن ابی طالب را شکافته است. امیر المؤمنین را به خانه آوردند و تمام شهر ناگهان اطلاع پیدا کردند. نقل شده است که صدای منادی شنیده شد: «تهدّمت و اللّه ارکان الهدی»؛ به خدا قسم پایه‏های هدایت ویران شد. این، تعبیر درستی هم است و به حقیقت وجود امیر المؤمنین می‏آید، و می‏زیبد که چنین تعبیری با ندا و فریاد آسمانی انجام گرفته باشد.