• تاریخ: 1369/10/22

    بیانات در دیدار فرماندهان نظامی و انتظامی

امروز ما ملت ایران، واقعاً شایسته‏ترین ملت برای ایجاد یک نیروی نظامیِ حقیقتاً کارآمد هستیم. شاید الآن کمتر ملتی در منطقه و در سطح جهان وجود داشته باشد که به اندازه‏ی ملت ما، لازم و سزاوار باشد که به فکر تقویت نیروهای مسلح خودش باشد. علت هم این است که ما تنها ملتی هستیم که به خودمان متکی هستیم. ما به هیچ‏کس دیگر متکی نیستیم. ما به نیروی ذاتی و قدرتها و تواناییها و لیاقتهای خودمان متکی هستیم؛ باید هم متکی باشیم. اگر به این نیروها متکی نبودیم، موجودیت این کشور و این ملت، به‏شدت مورد تهدید و در خطر می‏بود.معنای این حرف، آن نیست که اگر ملت ما و مجموعه‏ی نظام ایران، از جایی کمک بخواهند، به آن‏ها کمک داده نخواهد شد. خیر، شاید امروز آغوشهایی باز و دست‏هایی دراز هست که با کمترین اشاره‏ای، دوستی‏هایی را به جمهوری اسلامی ایران نشان بدهند و کمکهایی را ارایه نمایند؛ منتها آن دوستیها و آن کمکها، به قیمت گزافی تمام خواهد شد؛ به قیمت وابستگی، به قیمت از دست دادن ارزشهای اساسی که انقلاب برای آن‏ها به وجود آمد، به قیمت از دست دادن این استقلال و این متکی نبودن به هیچ قدرتی. واقعاً این‏طور است. بخصوص در دنیای امروز که دوقطبی‏گریِ بسیار شدیدی وجود دارد؛ قطب قدرتها و قطب وابستگان به قدرتها. فاصله‏ی این‏ها هم از لحاظ نیروی نظامی و سیاسی و اقتصادی، یک فاصله‏ی ژرف و ناپیمودنی است.