• تاریخ: 1387/12/25

    بیانات در دیدار مسئولان نظام

ولادت پیغمبر اعظم یک حادثه‏ی صرفاً تاریخی نیست؛ یک حادثه‏ی تعیین‏کننده‏ی مسیر بشریت است. خود پدیده‏هائی که در هنگام این ولادت بزرگ، طبق نقل تاریخ دیده شد، یک اشارات گویائی به معنا و حقیقت این ولادت است. نقل کرده‏اند که در هنگام ولادت نبیّ مکرّم اسلام) صلّی اللَّه علیه و آله (نشانه‏های کفر و شرک در نقاط مختلف عالم دچار اختلال شد. آتشکده‏ی فارس که هزار سال بود خاموش نشده بود، در هنگام میلاد پیغمبر خاموش شد. بتهائی که در معابد بودند، سرنگون شدند؛ و راهبان و خدمتگزاران معابد بت‏پرستی متحیر ماندند که این چه حادثه‏ای است! این، ضربه‏ی نمادینِ این ولادت بر شرک و کفر و ماده‏گرایی است. از طرف دیگر کاخ جباران امپراطوری ایرانِ مشرکِ آن روز دچار حادثه شد؛ کنگره‏های کاخ مدائن- چهارده کنگره- فروریخت. این هم یک اشاره‏ی نمادینِ دیگر است به اینکه این ولادت مقدمه و زمینه‏ای است برای مبارزه‏ی با طغیان‏گری در عالم؛ مبارزه‏ی با طاغوتها. آن جنبه‏ی معنویت و هدایت قلبی و فکری انسان، این جنبه‏ی هدایت اجتماعی و عملیِ آحاد بشر. مبارزه‏ی با ظلم، مبارزه‏ی با طغیان‏گری، مبارزه‏ی با حاکمیت به‏ناحقِ ستمگران بر آحاد مردم؛ این‏ها اشارات نمادینِ ولادت پیغمبر است. و امیر المؤمنین) علیه الصّلاة و السّلام (در نهج البلاغه در توصیف زمانه‏ای که پیغمبر در آن زمانه- این خورشید تابان- ظهور و طلوع کرد، جملات متعددی دارند. از جمله می‏فرمایند:» و الدّنیا کاسفة النّور ظاهرة الغرور «؛نور در محیط زندگی بشر نبود؛ انسانها در ظلمات زندگی می‏کردند؛ ظلمات جهل، ظلمات طغیان، ظلمات گمراهی، که البته مظهر همه‏ی این ظلمتها خود همان نقطه‏ای بود که پیغمبر اکرم در آنجا متولد شد و سپس مبعوث شد؛ یعنی جزیرة العرب. همه‏ی تاریکی‏ها و ضلالتها و گمراهی‏ها یک نمونه‏ای در مکه و محیط زندگی عربی جزیرة العرب داشت. گمراهی‏های فکری و اعتقادی، آن شرک ذلیل‏کننده‏ی انسان، تا آن اخلاق اجتماعی خشن، تا آن بی‏رحمی و قساوت قلب که:» و اذا بشّر احدهم بالأنثی ظلّ وجهه مسودّا و هو کظیم یتواری من القوم من سوء ما بشّر به ا یمسکه علی هون ام یدسّه من التّراب الا ساء ما یحکمون «. این، نمونه‏ای از اخلاق بشر در دوران ولادت پیغمبر و سپس در دوران بعثت پیغمبر است.» و کان بعده هدی من الضّلال و نوراً من العمی «. بشریت کور بود، بینا شد. عالم ظلمانی بود، با نور وجود پیغمبر منور شد. این معنای این ولادت بزرگ و سپس بعثت آن بزرگوار است. نه فقط ما مسلمانها رهین منت الهی و نعمت الهی هستیم به خاطر این وجود مقدس، بلکه همه‏ی انسانیت رهین این نعمت است.