از نامه های آن حضرت است به معاویه:
ستم و بهتان انسان را در دین و دنیایش رسوا و انگشت نما می کند، و عیب و نقصش را نزد عیب جویان آشکار می نماید. تو می دانی آنچه از دستت رفته به دست نخواهی آورد (خون عثمان). اقوامی کاری را به ناحق قصد کردند و به تأویل حکم حق دست زدند، خداوند هم آنان را تکذیب کرد.
پس بر حذر باش از روزی که مسرور می گردد کسی که عاقبت کارش را نیکو یافته، و پشیمان شود آن که عنانش را به شیطان داده و به دفعش برنخاسته.
تو ما را به حکم قرآن خواندی در حالی که اهل قرآن نیستی، و ما هم جواب تو را ندادیم، بلکه حکم قرآن را پذیرفتیم. و السلام.