رحمت خداوند بهره کسی باد، که سخنی حکمت آمیز بشنود و آن را نیک دریابد. یا اگر به راه هدایتش خوانند بدان روی آورد. دست در دامن رهبری زند تا رهایی یابد. امر خدا را پاس دارد، از گناهکاری بترسد. عملی عاری از شائبه ریا پیش فرستد و کاری نیکو کند و برای آخرت خود توشه فراهم آورد. از آنچه بر حذرش داشته اند بپرهیزد. هدفش حق باشد و به سوی آن رود و پاداش خویش گرد آورد.
با هوا و هوس مبارزه کند و به آرزوهای خود دلبستگی نیابد. بر مرکب شکیبایی نشیند تا رهایی یابد. پرهیزگاری را ره توشه سفر مرگ خود سازد. در شاهراه روشن دین قدم نهد و از آن منحرف نگردد. فرصتها را مغتنم شمارد و بر مرگ پیشی جوید و کردار نیک خویش، زاد آخرت سازد.