از سخنان آن حضرت علیه السّلام است برای اصحاب خود (اهل کوفه که بآنان خبر می دهد بلیّه ای را که بعد از آن بزرگوار بآن مبتلی میشوند و دستور می فرماید که در آن هنگام چگونه رفتار نمایند):
آگاه باشید که بزودی بعد از من مردی گشاده گلو و شکم بر آمده (معاویة ابن ابی سفیان) بر شما غالب میشود، می خورد آنچه بیابد و می خواهد آنچه نیابد (هر چه می خورد سیر نمی گشت تا اینکه می گفت سفره را بر چینید خسته شدم و سیر نگردیدم. گفته اند پرخوری او بر اثر نفرین حضرت رسول بود، آنگاه که کس بطلب او فرستاده دید به خوردن مشغول است، بازگشت و گفت طعام می خورد، دیگر باره فرستاد باز به خوردن مشغول بود، پس آن حضرت فرمود: «أللّهمّ لا تشبع بطنه» یعنی بار خدایا شکم او را سیر مگردان) پس (در صورت قدرت و توانائی) او را بکشید و اگر چه هرگز او را نخواهید کشت (توانائی کشتن او را ندارید)
آگاه باشید بزودی آن مرد شما را بناسزا گفتن و بیزاری جستن از من امر میکند، پس اگر شما را به ناسزا گفتن مجبور نمود مرا دشنام دهید، زیرا نا سزا گفتن برای من سبب علوّ مقام میشود و برای شما باعث بر نجات و رهائی (از شرّ او) است، و امّا در بیزاری جستن، پس از من بیزاری نجوئید (در باطن دوستدارم باشید)
زیرا من به فطرت اسلام تولّد یافته ام (هیچ گاه در راه کفر و شرک قدم ننهاده از اوّل اسلام اختیار نموده ام نه مانند سائرین که کافر و بت پرست بوده مسلمان گردیده اند) و در ایمان و هجرت (بیرون رفتن از وطن برای نصرت و یاری رسول خدا) سبقت و پیشی گرفتم (اوّل مردی که به پیغمبر ایمان آورد و برای پیشرفت دین اسلام او را یاری کرد من بودم، پس بیزاری از من بیزاری از خدا است و بیزاری از خدا موجب عذاب ابدیّ است).