از سخنان آن حضرت علیه السّلام است هنگامیکه تصمیم حرکت بشام گرفته (چون در نخیله که اسم موضعی است در بیرون کوفه برای جنگ با معاویه، پای مبارک در رکاب نهاد، این دعاء را که برای مسافرت و سپردن خواسته و خانواده به پناه خدا بهترین دعاء است خواند):
بار خدایا از مشقّت سفر و اندوه بازگشتن (که بر اثر مرگ کسان یا تلف شدن مال پیش آید) و بدی نگاه کردن (مردم) در اهل و مال و فرزند بتو پناه می برم،
بار خدایا تو در سفر همراه و در خانواده جانشین منی، و غیر از تو کسی نیست که بتواند در سفر همراه و در وطن جانشین باشد، زیرا هر که (در وطن) جانشین باشد (در سفر) همراه نیست، و هر که همراه باشد جانشین نیست.
(سیّد رضی فرماید:) ابتدای این کلام از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله روایت شده، و حضرت امیر علیه السّلام در پی آن از «و لا یجمعهما غیرک» تا آخر فرمایش بلیغترین سخن را فرموده و آنرا به بهترین وجهی تمام کرده است.