سخنی از آن حضرت (ع) هنگامی که به قصد شام سفر می کرد:
بار خدایا، به تو پناه می برم از سختی سفر و از اندوه بازگشت. و به تو پناه می برم، از این که به هنگام بازگشت بینم که به زن و فرزند یا داراییم آسیبی رسیده باشد. بار خدایا، در این سفر تو همراه من هستی و جانشین مرد مسافر در میان خاندانش نیز، تویی. کسی جز تو نتواند که این دو مهم را کفایت کند. زیرا آنکه جانشین مسافر است، در خانه، همسفر او نتواند بود و آنکه همسفر اوست، چگونه جانشین او در خانه تواند شد.
من (سید رضی) می گویم: ابتدای این کلام از رسول الله (ص) روایت شده و امیر المؤمنین با عباراتی در نهایت بلاغت آن را پی گرفته و به نیکوترین وجهی به پایان رسانیده ست.
سخن او از «لا یجمعها» است تا آخر.