از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است (در بیان وجه تسمیه شبهه و اینکه کسیرا از مرگ رهائی نیست):
شبهه از این جهت شبهه نامیده شده که شبیه و مانند حقّ است (هر کس نمی تواند میان حقّ و باطل تمیز دهد) پس روشنی دوستان خدا در شبهه ایمان و اعتقاد ایشان است (بخدا و رسول) و راهشان راه هدایت و رستگاری است (که از آن راه پیروان خود را از تاریکی های شبهه ها نجات داده و حقّ را بآنان آشکار می نمایند)
و امّا دشمنان خدا دعوت کننده شان در آن شبهه ضلالت و گمراهی است و رهنمای شان کوری و سرگردانی (که بسبب آن پیروان خود را در دنیا بد بخت و در آخرت بعذاب الهیّ گرفتار می سازند)
پس (پیروان دوستان خدا نباید از مرگ و کشته شدن بیم داشته باشند، زیرا) کسیرا هم که از مرگ بیم داشته باشد بالأخره نجات و رهائی از آن نیست و کسیکه دوستدار زنده بودن باشد همیشه باقی و زنده نخواهد ماند (بنا بر این شایسته آنست که شخص به زندگی موقّتی دنیا دل نبندد و از مرگ و پیکار در راه خدا برای نصرت دین رو نگرداند).