از خطبه های آن حضرت علیه السَّلام است که در آن (فضائل) آل محمد علیهم السَّلام را بیان می فرماید:
آل محمّد (ائمه اطهار صلوات اللَّه علیهم اجمعین) زنده کننده علم و دانائی و از بین برنده جهل و نادانی هستند (از ایشان علم بدست آمده جهل برطرف می گردد) شما را آگاه می سازد بردباریشان از دانائیشان (زیرا بردباری نمی کنند مگر از روی دانستن بمواقع و بردباری) و ظاهرشان از باطنشان (کردار و گفتار نیکشان بر کمال اخلاصشان) و خاموشیشان از راستی و درستی گفتارشان (زیرا خاموشی و بیجا سخن نگفتن شخص دلیل است بر اینکه گفتار او از روی علم و حکمت است)
حقّ را مخالفت نمی کنند (از آن رو بر نمی گردانند) و در آن اختلاف ندارند (گفتارشان یکنواخت است) ایشان ستونهای اسلام و پناهگاهها (ی آن) هستند (که به دانائی خود آنرا حفظ نموده و احکامش را بمردم آموخته آنان را از گمراهی و نادانی می رهانند) بوسیله ایشان حقّ به اصل و موضع خود باز می گردد، و باطل و نادرستی از جای آن دور و نابود میشود، و زبانش آنجا که حقّ آشکار شد بریده می گردد (بر اثر علم و دانائی ایشان حقّ و حقیقت هویدا و باطل و نادرست از بین می رود)
دین (و احکام آن) را شناختند شناختنی که از روی دانائی و رعایت نمودن (عمل کردن) است، نه شناختنی که از روی شنیدن و نقل نمودن باشد (که اگر چنین بود بر دیگران مزیّتی نداشتند) و روایت کنندگان علم بیشمار و رعایت کنندگان آن کمند (در هر زمان مردم بسیار انواع علوم بدست آورده در مجالس و محافل اظهار کمال نموده خود را بر دیگران مقدّم و پیشوا می دانند، ولی کردارشان با گفتارشان یکسان نیست، خداوند سبحان همه را از خواب غفلت بیدار فرموده توفیق عمل عطاء فرماید).