به هنگام غسل دادن و کفن کردن رسول الله (ص) فرمود:
پدر و مادرم به فدایت یا رسول الله. با مرگ تو رشته ای گسسته شد که با مرگ دیگران گسسته نشده بود: رشته نبوّت و اخبار غیبی و آسمانی. حادثه خاصی بود مرگ تو. به گونه ای که آنان که به مصیبت مرگ تو دچار شدند دیگر مصیبتها را از یاد بردند و همگان یکسان در مصیبت مرگ تو عزادار شدند. اگر ما را به شکیبایی فرمان نداده بودی و از گریستن و زاری کردن منع نکرده بودی، آن قدر می گریستیم تا سرشکمان را به پایان رسانیم. درد جدایی تو در رفتن درنگ می کند و رنج و اندوه تو چون یار سوگند خورده ای همواره با ماست. در سوگ تو، هر چه بیقراری کنیم، باز هم اندک است، ولی مرگ چیزی است که کس را یارای راندن و توان دفع کردن آن نیست. پدر و مادرم به فدایت، ما را نزد پروردگارت یاد کن و ما را در یاد خوددار.