از سخنان آن حضرت علیه السّلام است که آنرا هنگام غسل دادن و کفن کردن رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله فرمود:
پدر و مادرم به فدای تو باد ای رسول خدا همانا به مرگ تو بریده شد چیزیکه با مرگ دیگران (پیغمبران) بریده نگردید از نبوّت و احکام الهی و اخبار آسمانی (زیرا بعد از هر پیغمبری به پیغمبر پس از او وحی نازل می شد، ولی چون تو خاتم پیغمبرانی بعد از وفات تو بکسی وحی نازل نمی شود، و در مصیبت خود) خصوصیّت داشته و یگانه هستی بطوریکه از دیگر مصیبتها تسلیت دهنده می باشی (چون مصیبت تو از هر مصیبتی بزرگتر است) و (بر اثر رحلت خود از دنیا) عمومیّت داری بطوریکه مردم در (ماتم) تو یکسانند (هیچکس در این مصیبت بی اندوه نیست)
و اگر امر به شکیبایی و نهی از ناله و فریاد و فغان نفرموده بودی هر آینه (در فراق تو) سر چشمه های اشک چشم را (با گریه بسیار) خشک می کردیم، و درد و غمّ پیوسته و حزن و اندوه همیشه باقی بود، و خشک شدن اشک چشم و دائمی بودن حزن و اندوه در مصیبت تو کم است ولی مرگ چیزی است که بر طرف نمودن آن ممکن نبوده دفع آن غیر مقدور است،
پدر و مادرم به فدای تو باد، ما را از نزد پروردگارت بیاد آورده در خاطر خویش نگاه دار (ما را فراموش نکرده آمرزش گناهانمان را از حقّ تعالی بخواه).