خداوند، سرزمینی را که فلان از آنجا برخاسته، برکت دهاد. کژیها را راست کرد و بیماریها را علاج نمود و سنت را برپای داشت و فتنه را پشت سر افکند. پاکدامن و کم عیب از این جهان برفت، به نیکوییهای آن دست یافت و از بدیهایش پیشی جست تا بدان نیالاید. اطاعت خدا را به جای آورد و آن چنانکه باید، از او ترسید. بار سفر بست و خود برفت و مردم را در راههای گوناگون رها کرد. که گمراهان در آن، راه نمی یابند و آنکه راه یافته بر سر یقین خویش نمی ماند.