از سخنان آن حضرت علیه السّلام است (در باره عارف بحقّ و مؤمن حقیقی):
بتحقیق (مؤمن) عقل خویش را (با پرهیزکاری و پیروی خدا و رسول) زنده کرده، و نفس خود را (با ریاضت و بندگی و پیروی نکردن از خواهشهای آن) میرانده بطوریکه پهنای او (بدنش) باریک شده، و سختش (دلش) نرم گشته، و برای او درخشنده پر نور درخشید (درجه بلند توحید و خداشناسی را دریافت)
پس درخشندگی آن برای او راه (هدایت و رستگاری) را نمودار کرد، و بهمان روشنائی در راه (حقّ) راه پیمود، و بابها (ی پارسائی و پرهیزکاری و عبادت) او را (ترقّی داده تا اینکه) بدر سلامت و سرای اقامت راندند (هر مرتبه ای از مراتب ریاضت و عبادت او را به مرتبه دیگر رساند تا بهشت جاوید را دریافت) و پاهایش با آرامش بدن در جای امن و آسوده استوار شد بسبب چیزی (فکر و اندیشه در آثار حقّ) که دل خود را بکار وا داشت، و بر اثر آنچه (اطاعت و پیروی) که پروردگارش را راضی و خوشنود گردانید.