از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است (در شکایت از اصحاب خود هنگامیکه در جنگ با اهل شام سستی نموده و به بهانه از انجام فرمان آن بزرگوار خودداری کردند):
بار خدایا هر یک از بندگان تو که گفتار ما را که بعدل و درستی نه جور و ستم و برای اصلاح دین و دنیا نه فساد و تباهکاری می گوئیم بشنود و بعد از شنیدن آنرا نپذیرد، سببی برای مخالفت او نیست مگر بازگشت از یاری تو، و کاهلی از ارجمند گردانیدن دین تو،
پس ای بزرگتر همه گواهان تو و جمیع آنرا که در زمین و آسمانهایت سکنی داده ای (از جنّ و انس و فرشتگان) بر (مخالفت) او (مرا که بی اعتنائی بدین تو است) گواه می گیریم (باینکه در تبلیغ امر تو کوتاهی نکرده ام) پس بعد از این گواه گرفتن، تو بی نیاز کننده ای (ما را) از یاری او، و او را به گناهش (مخالفت با ما) گیرنده ای.