از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است (در قدرت نمائی و توانائی خداوند سبحان راجع به شگفتی آفرینش آسمانها و زمین و کوهها):
از (آثار) توانائی و سلطنت خداوند متعال و شگفتی آفرینشهای نیکوی او آنست که از آب دریای گود بر هم ریخته بسیار موج زننده زمین خشک بی حرکت را آفرید،
پس از (بخار) آن آب طبقات بر روی هم قرار گرفته آسمانها را ایجاد فرمود، و آنها را بعد از با هم بودن از یکدیگر جدا و ممتاز ساخته هفت آسمان گردانید، پس بامر و فرمان پروردگار خود را نگاه داشتند و به جائی که بر ایشان تعیین فرموده بود قرار گرفتند (پراکنده نشدند)
و استوار گردانید زمین را در حالیکه آب کبود بیحد و اندازه و دریای تسخیر شده (به فرمان حقّ تعالی) آنرا بر پشت دارد، و آن دریا در برابر امر و فرمان خدا رام و در مقابل بزرگی او فروتن و از ترس او جریان و روانی او متوقّف است،
و تخته سنگهای بزرگ سخت و تپّه های بلند و کوههای آنرا آفرید و آنها را در جای خود استوار نموده در قرارگاه شان نگاه داشت، پس سرهای آنها در هوا بالا رفته و بیخهاشان در آب فرو رفت،
و آن کوهها را از زمینهای هموار و پست بلند گردانید، و بیخهایشان را در زمین اطرافشان و جاهایی که بر قرار هستند فرو برد، پس سرهای آن کوهها را بسیار بلند نمود و بلندی آنها را به اطراف کشاند، و آنها را برای زمین ستون قرار داد، و در آن فرو برد به قسمی که میخهای زمین گردیدند، پس زمین متحرّک ساکن شد از اینکه اهل خود را بجنباند، یا با بارش (در آب) فرو رود، یا از جائی بجائی برود،
پس منزّه است خداوند توانائی که زمین را بعد از موج زدن آبهای آن نگاه داشت، و آنرا پس از رطوبت و تری اطرافش خشک گردانید، و برای آفریدگانش جای آرامش قرار داد، و آنرا برای ایشان گسترانید روی دریای ژرف ساکن بی جریان، و ایستاده بی حرکت (همه آن یک باره از جای خود حرکت نمی کند تا زمین را بر پشت خویش بجنباند)
بادهای سخت آن دریا را زیر و رو و این سو و آن سو میکند، و ابرهای پر باران (بر اثر باریدن) آنرا به جنبش می آورد، و در این آثار عبرت و پند است برای کسیکه از خداوند متعال می ترسد (چون کسیکه نمی ترسد توجّهی بآنها ندارد).