از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است که منافقین و مردم دو رو را در آن وصف می فرماید:
خدا را سپاسگزاریم که توفیق طاعت و فرمانبرداری بما داده، و از معصیت و نافرمانی باز داشته، و از او درخواست می نماییم که نعمتش را تمام گرداند، و دست ما را به ریسمانش (قرآن کریم) متّصل سازد،
و گواهی می دهیم که محمّد بنده و فرستاده او است که برای بدست آوردن رضاء و خوشنودی خدا هر سختی را بخود هموار نمود، و در راه (تبلیغ احکام) او هر غمّ و اندوهی را جرعه جرعه نوشید (در مدّت رسالت هر رنج که دید شکیبائی نمود) و نزدیکان و خویشانش چند جور بودند (گروهی فداکار و دوستدار که جان و مال در راهش می دادند، و بعضی دشمن و منافق که در صدد تباه کردنش بر آمدند) و دوران و بیگانگان برای دشمنی با آن حضرت گرد آمدند، و عرب مهار را گسیخته متوجّه آن بزرگوار گشتند، و برای جنگ با او به شکم شترهای بار کش خویش زدند (که زودتر برسند) تا آنکه از دورترین محلّ و جای آمد و رفتشان بمأوی و محلّ اقامت آن حضرت با دشمنی وارد شدند (خلاصه برای دشمنی با او از راههای دور بجنگ آمدند).
بندگان خدا شما را بتقوی و ترس از خدا سفارش می نمایم، و از (مکر و فریب) مردم دو رو (که در ظاهر مسلمان و در باطن کافر هستند) برحذر می دارم (مبادا فریفته گفتار و کردارشان شده از آنها پیروی نمائید) زیرا آنها گمراه و گمراه کننده می باشند (خودشان براه ضلالت و گمراهی رفته و دیگران را از راه راست باز داشته با خود یار می سازند) و (از دین خدا) لغزیده و لغزاننده اند (خطاء کار بوده دیگران را باشتباه می اندازند)
خود را به رنگهای گوناگون و حالات مختلفه در آورند (هر زمان و در هر مجلسی در گفتار و کردار با اغراض فاسده و اندیشه های نادرست به رنگی در آیند تا مردم ساده لوح را بفریبند) و شما را بهر وسیله ای در نظر گرفته و در هر کمین گاهی به کمین نشسته اند (اگر به اندیشه های آنان پی برید و کناره گیرید بوسائل دیگری در صدد فریب شما بر می آیند تا بالأخره شما را با خود همراه سازند) دلهاشان (از رشک و دوروئی و دشمنی و بخل و شکّ) بیمار است (چنانکه در قرآن کریم سوره 2 آیه 10 می فرماید: «فِی قُلُوبهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً، وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ بما کانُوا یَکْذبُونَ» یعنی در دلهای منافقین بیماری است، و خداوند هم بآن بیماری می افزاید، و برای آنها بر اثر آنچه که تکذیب می نمایند عذابی است دردناک) و ظاهرشان آراسته و پاک (بطوری که گمان کنند آنها دوست و خواهان حقیقت هستند) در پنهانی راه می روند (اندیشه های خویش را به قسمی که کسی بآنها پی نبرد بکار انداخته و فتنه و فساد میکنند) و در بین درختهای انبوه جنگل می جنبند (مانند شکارچی که برای بدست آوردن شکار آهسته می جنبد) وصفشان به درمان ماند و گفتارشان بهبودی آرد، ولی کردارشان دردی است درمان ناپذیر (با سخنان پسندیده مردم را بدور خویش گرد آورده منظور نادرستشان را انجام می دهند، چنانکه در قرآن کریم سوره 2 آیه 204 می فرماید: «وَ مِنَ النَّاس مَنْ یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ یُشْهِدُ اللَّهَ عَلی ما فِی قَلْبهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ» یعنی از مردم کسی است که گفتار او در تدبیر زندگی دنیا ترا به شگفت می آورد و خدا را گواه می آورد که دل و زبان او یکی است در صورتیکه سختترین دشمنان است) به خوشی (مردم) رشک می برند (به دوستی آسایششان را از دستشان می گیرند) و به افتادن در سختی و گرفتاری (آنها) کوشش دارند (بین آنها سخن چینی می نمایند تا جمعشان را بپراکنند و بیچاره شان سازند) و امید (شان) را نومید میکنند (آنها را از کارهای خدا پسند باز می دارند)
در هر راهی برای ایشان بخاک افتاده ای است (برای تباه کردن راهها در نظر گرفته اند) و نزد هر دلی وسیله ای دارند (می توانند با هر کسی بمیل و خواست او سخن گویند) و در هر غمّ و اندوهی اشکها ریزند (تا بوسیله آن مقصود خود را انجام دهند) ستودن یکدیگر را بهم وام داده و پاداش آنرا انتظار می برند (یکی از خود را می ستایند تا او هم تلافی کند) چون سؤال و درخواستی دارند در آن اصرار کنند (تا شخص را وادار بقبول درخواستشان نمایند) و هنگام ملامت (که بخواهند کسی را متنبّه سازند) پرده دری کنند (عیوب را آشکار کرده رسوایش نمایند) و اگر آنان را (در کاری) حکم قرار دهند اسراف میکنند (بر خلاف حقّ حکم دهند)
برابر هر حقّی باطلی و برابر هر راستی کج و برابر هر زنده ای کشنده و برای هر دری کلید و برای هر شبی چراغی آماده ساخته اند (انواع مکر و حیله بکار برند تا بمقصود برسند)
نومیدی و بی نیازی (بمال مردم) را برای طمع و آز خود وسیله قرار می دهند تا بازارشان را نگاه داشته و کالاهای کاسدشان را که نفیس و پاکیزه می پندارند رواج دهند (از راه تزویر خود را بی علاقه بدنیا نشان داده اظهار بی نیازی می نمایند تا به منظورشان برسند، سخن نادرست) می گویند، و (آنرا بحقّ) مشتبه و مانند جلوه می دهند، و (مقاصدشان را) بیان میکنند و آنرا آرایش می نمایند (بصورت حقّ در می آورند) راه باطل را آسان نشان دهند (تا همه در آن قدم نهند) و راه تنگ (ضلالت و گمراهی) را کج میکنند (تا از گمراهی رهائی میسّر نباشد)
پس ایشان پیرو شیطان و شعله آتشها هستند (در قرآن کریم سوره 58 آیه 19 می فرماید:) «أُولئِکَ حِزْبُ الشَّیْطانِ، أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطانِ هُمُ الْخاسرُونَ» یعنی آن جماعت یاران و پیروان شیطانند، آگاه باشید پیروان شیطان زیانکارانند.