خطبه ای از آن حضرت (ع) در وصف منافقان:
می ستاییمش که توفیق طاعت داده و از معصیت دور داشته. از او خواهیم تمام کردن احسانش را بر ما و چنگ زدن در ریسمان او را.
و شهادت می دهیم که محمد (صلی الله علیه و آله) بنده و پیامبر اوست. برای خشنودی او در هر ورطه ای فرو شد و هر شرنگ گلوگیر را سرکشید، تا آنجا که، نزدیکان او رنگ دگرگون کردند و دوران بر ضد او گرد آمدند. عربها تا بر او تازند مهارها از سرها برگرفتند و برای تاختن بر او بر شکم مرکبها تازیانه زدند تا از دورترین اقامتگاههای خود کینه توزی خود را در محل و مأوای او فرود آوردند.
ای بندگان خدا، شما را به ترس از خدا سفارش می کنم و از منافقان بر حذر می دارم. منافقان، گمراهان و گمراه کنندگان اند. خود خطا کارند و دیگران را هم به خطا اندازند.
هر بار رنگی به خود گیرند و هر روز سخنی دیگر گویند و شیوه ای دیگر انگیزند و تا شما را گمراه کنند به هر وسیله چنگ می زنند و در هر جا به کمین می نشینند. دلهایشان بیمار است، بیماریی درمان ناپذیر، ولی ظاهرشان آراسته و پاکیزه است.
در خفا این سو و آن سو روند و چون خزندگان درون جنگلها، نرم و پوشیده راه می سپرند. سخن گفتنشان به دارو ماند و به زبان، شفای دیگران خواهند، ولی به عمل دردی درمان ناپذیرند. اگر دیگران در راحت باشند، رشک برند که به جد خواستار بلایند و رشته امیدها را می برند.
در هر راهی، کسانی را فدای خود کرده، به خاک هلاک افکنده اند و ایشان را نزد هر دلی شفاعتگری است. بر هر غمی سرشکها افشانده اند. مدح و ثنا به یکدیگر وام دهند و منتظر پاداشش باشند. اگر چیزی را خواهند، به اصرار خواهند و اگر مورد ملامت قرار گیرند، پرده دری کنند و اگر داوری کنند به اسراف گرایند.
برای هر حقی باطلی مهیا کرده اند و برای هر راستی، کژی. و برای هر زنده ای، کشنده ای و برای هر دری کلیدی و برای هر شبی، چراغی.
نومید نمایی را وسیله آزمندی خود سازند تا بازار خود گرم دارند و کالای خود به بهای بیشتر بفروشند. سخن باطل می گویند و حق جلوه می دهند تا دیگران را به اشتباه افکنند. اگر توصیف می کنند، تزویر می کنند. طریق باطل را آماده و آسان جلوه دهند و گذرگاههای تنگ آن را پرپیچ و خم سازند تا رونده در آن سرگشته بماند. گروه شیطان اند و زبانه های آتش. «آنان حزب شیطانند و بدانید که حزب شیطان زیانکاران اند.»