از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است در (اشاره بقدر و منزلت ائمّه هدی علیهم السّلام و) پیشآمدهای ناگواری که روی خواهد داد:
آگاه باشید پدر و مادرم فدای کسانی باد که (بعد از من راهنمای گمراهان و پیشوایان مردم می باشند، و) ایشان از جماعتی هستند که نامهاشان (بزرگواریشان) در آسمان (نزد ملائکه) مشهور، و در زمین (بجهت ضلالت و گمراهی نزد بیشتر مردم) نامعلوم است،
بدانید و منتظر باشید پیش آمدهایی را که خواهد شد از پراکنده شدن کارهای شما و گسیختگی پیوندهای (دینیّ و دنیویّ) شما، و روی کار آوردن و زمامدار گردانیدن کهتران شما (بر مهتران و پیران، یا مقدّم گشتن اوباش و پستها بر بزرگان و نیکان که پیش افتادن خردان بهر دو معنی بد عاقبت است و خطاء، چون موجب فساد و اختلال امر دین و دنیا می باشد، چنانکه نوشته اند: از حکیم دور اندیشی پرسیدند انقراض دولت ساسانیان را چه سبب شد گفت: ایشان افراد کوچک را به کارهای بزرگ گماشتند که از عهده آن کارها برنیامدند، و مردم بزرگ را به کارهای کوچک واداشتند که بآن کارها اعتناء ننمودند، از اینرو نظام کارشان از هم گسیخت و جمعیّتشان پراکنده گردید)
این پیش آمدها وقتی خواهد شد که (بسبب غلبه حرام بر حلال) زدن شمشیر بر مؤمن آسانتر (و سختی آن کمتر) است از بدست آوردن یکدرهم از راه حلال، این وقائع وقتی روی خواهد داد که پاداش گیرنده از آنکه می بخشد بیشتر است (زیرا مالها شبهه ناک و نیّتها ناپاک بوده و فقراء باضطرار می ستانند و اغنیاء بناچار یا از روی ریا و خودنمایی اندکی می دهند) این کارها هنگامی خواهد شد که نیاشامیده مست می شوید بلکه (مستی شما) از (فراخی) نعمت و خوش گذرانی است، و بدون اضطرار و ناچاری سوگند یاد نموده و بدون در تنگنا افتادن دروغ می گوئید، این حوادث هنگامی روی خواهد آورد که بلاء و سختی شما را (نیکانتان را) بگزد (آزار رساند) چنانکه پالان، کوهان شتر را می گزد،
چه بسیار دراز است این رنج و چه دور است این آرزو و امیدواری (رهائی از آن سختیها، این جمله اشاره است به فتنه های پیش از ظهور قائم آل محمّد «عجّل اللّه تعالی فرجه» که بمؤمنین بسیار سخت خواهد گذشت و از آن رهائی ممکن نیست تا آن حضرت ظاهر گردد).
ای مردم این مهارهای شتران (نفس امّاره) را که پشتهای آنها بارهای سنگین دستهای شما را برداشته است رها کنید (مرتکب گناه نشده بر خلاف دستور خدا و رسول رفتار ننمائید) و از (اطاعت و پیروی) سلطان (امام زمان) خود دوری نجوئید، پس (در صورت پراکنده شدن) خود را بعد از انجام کارها (ی زشتتان) توبیخ و سرزنش می نمایید (و پشیمان می شوید)
و در آنچه که بآن رو می آورید بر افروختن آتش فتنه و فساد (و خونریزیهای ناحقّ) بی باک داخل نشوید، و از آن راه بپیچید و میان راه را برای آن خالی گذارید (کناره گیری کنید تا بیاید و بگذرد، چون شما را طاقت جلوگیری از آن نیست، پس بیهوده نکوشید، زیرا) بجان خودم سوگند که در زبانه آتش آن فتنه مؤمن هلاک میشود، و غیر مسلمان سالم می ماند (زیرا رأی و اندیشه مؤمن بر خلاف خواهشهای نفس و فتنه جوئی است، ولی رأی و اندیشه غیر مسلمان و منافق موافق آنست).
مثل من در میان شما مثل چراغی است در تاریکی که هر که در آن داخل شود از آن روشنی می طلبد، پس ای مردم (اندرز مرا) بشنوید و حفظ کنید، و گوشهای دلهاتان را مهیّا و آماده سازید تا (اشارات سخنانم را) بفهمید.