باید که خردسالتان به بزرگسالتان اقتدا کند و باید که بزرگسالتان بر خردسالتان مهربان باشد. همچون مردم درشت خوی عهد جاهلیت مباشید که نه چیزی می فهمیدند و نه در باره خدا می اندیشیدند. مانند تخم پرنده ای در گودالی در ریگستان که شکستن آن گناه است و اگر نشکنندش بسا از درون آن ماری زاید.
ای مردم، اگر از یاری حق باز نمی نشستید و در خوار ساختن باطل سستی نمی ورزیدید، کسانی که همپایه شما نبودند، در شما طمع نمی کردند. و مدّعیان نیرومندی، بر شما سروری نمی یافتند. ولی، شما چون قوم بنی اسرائیل، سرگردان شدید. به جان خودم سوگند، که پس از این، سرگردانی شما چند برابر افزون خواهد شد. زیرا حق را پس پشت افکندید و از آنکه نزدیکتر است به رسول خدا (ص) بریدید و به آنکه دورتر است، پیوستید. بدانید، که اگر از کسی پیروی کنید که اینک شما را فرا می خواند، شما را به راه پیامبر (ص) خواهد برد و از آن پس، از رنج بیراهه رفتن آسوده شوید و آن بار سخت و سنگین را از گردن بر زمین افکنید.
نخست میانشان الفت بود و اکنون جدا از یکدیگرند و از اصل خود پراکنده شده اند. بعضی از آنان به شاخه ای چسبیده اند، هر سو که آن شاخه متمایل گردد، متمایل گردند. تا آنکه خدای تعالی بار دیگرشان گرد آورد تا بنی امیه را به بدترین روزشان بنشانند، همان گونه که قطعات ابر در فصل خزان به هم می پیوندند، خدا میانشان الفت افکند، تا همچون ابرها انبوه و متراکم شوند. سپس، درها بگشاید و آنان از آنجا که خاستگاه ایشان است در حرکت آیند و سیل وار فرو ریزند. چونان سیلی که دو باغ قوم سبا را ویران ساخت. پس چیزی بر روی زمین برقرار نماند، تپه ها را از جای برکند و کوههای استوار و زمینهای مرتفع راه آن نتوانند بست.
خداوند آنان را در درون دره ها پراکنده می سازد و آن گاه، چون چشمه ها بر زمین جاری می سازد. به نیروی آنان، حق قومی را از قومی دیگر بستاند و قومی را در خانه های قومی دیگر جای دهد. به خدا سوگند، پس از آن قدرت و اعتلایی که می داشتند، هر چه گرد آورده اند از دستشان برود، مانند دنبه ای که بر آتش نهند و ذوب شود.