و از سخنان آن حضرت است عمر برای رفتن به جنگ با رومیان با او رأی زد، فرمود:
خدا برای مسلمانان عهده دار شده است که حوزه مسلمانی را نیرومند سازد، تا حرمتشان مصون ماند -و دشمن بر آن نتازد-. آن که آنان را یاری کرد حالی که اندک بودند و کسی نبود که یاری شان کند، و دشمنان را از آنان بازداشت حالی که شمارشان کم بود، و کسی نبود که بازشان دارد، زنده است و نمی میرد.
هرگاه خود به سوی این دشمن روی و با آنان روبرو شوی و رنجی یابی، مسلمانان تا دورترین شهرهای خود، دیگر پناهگاهی ندارند و پس از تو کسی نیست تا بدان رو آرند.
مردی دلیر را به سوی آنان روانه گردان. و جنگ آزمودگان و خیرخواهان مسلمانان را با او برانگیزان. اگر خدا پیروزی داد، چنان است که تو دوست داری و اگر کاری دیگر پیش آمد باری تو -جای خویش می داری-. پناه مردمان خواهی بود و مرجع مسلمانان.