از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است راجع به پیمانه ها و ترازوها:
(ولی چیزی از این مقوله در آن نقل نشده، شاید سبب اینست که چون رویّه سیّد رضیّ علیه الرحمة بر این بوده که همه فرمایشهای امام علیه السّلام را ذکر ننماید بلکه گلچین کرده، لذا ممکن است قسمتی که راجع باین عنوان بوده ساقط نموده، و شاید هم سیّد تصرّفی در آن ننموده، بلکه این عنوان مستفاد است از جمله «أین المتورّعون فی مکاسبهم، و المتنزّهون فی مذاهبهم» یعنی کجایند پرهیزکاران در تجارت و داد و ستدهای خود، و پاکان آراسته ها در کردارشان. و شاید از کم فروشی مردم نزد آن بزرگوار سخن در میان آمده که این کار زشت شعار بوده حضرت این خطبه را فرموده):
بندگان خدا، شما و آرزوهایتان از این دنیا مهمانان هستید که مدّت مهمانیتان معلوم شده، و دام دارانی می باشید که بستانکار (وامش را) از شما مطالبه میکند، و مدّت مهمانیتان اندک و وامتان عمل (عبادت و بندگی) است که (نزد نویسندگان) محفوظ است،
پس چه بسیار کوشنده در عملی است که (آنرا) ضائع میکند (مانند ریا کاران) و چه بسیار رنج برنده ای است که (از آن) زیان می برد (چون خوارج و نواصب)
و شما در روزگاری واقع شده اید که خیر و نیکوئی بآن پشت کرده و شرّ و بدی بآن رو آورده و شیطان بهلاک و تباه نمودن مردم طمع دارد، پس اکنون هنگامی است که اسباب کار او قوّت گرفته و مکر و حیله اش بهمه جا راه یافته شکار کردنش آسان شده است.
بمردم هر جا که خواهی درست نظر کن، آیا هیچ می بینی مگر فقیری که از فقر و درویشی رنج می برد (شکیبائی ندارد و بآنچه خدا خواسته راضی نیست) یا ثروتمندی که شکر نعمت خدا بجا نیاورده کفران میکند، یا بخیلی که برای زیاد کردن دارائی بمال خدا بخل می ورزد، یا متمرّد و سرکشی که گویا گوش او برای شنیدن پند و اندرزها سنگین است؟
کجایند نیکان و شایستگان شما و آزاد مردان و کرم دارانتان، و کجایند پرهیزکاران در داد و ستد و پاکان در کردارشان؟ آیا همگی از این دنیای پست و سرای رنج و بدبختی با شتاب کوچ نکردند؟
و آیا جانشین شده اید شما در میان مردم نخاله بد که از جهت پستی و بی لیاقتی و سزاوار نبودن ذکر نام ایشان دو لب در توبیخ و سرزنش آنان روی هم نمی افتد (شما که جانشین آن نیکان هستید به قدری رذل و پست می باشید که برای نبردن نامتان مذمّت از شما هم سزاوار نیست) پس (در این مصیبت باید بگوئیم:) «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» یعنی ما همه بندگان خدا و مملوک او هستیم و بسوی حکم و فرمان او باز می گردیم.
فساد و تباهکاری نمایان شده است (معروف منکر و منکر معروف گردیده) پس نیست شخصی که آنرا تغییر دهد، و نه منع کننده ای که از آن نهی نماید (امر بمعروف و نهی از منکر نمی کنید و) با این رویّه می خواهید در بهشت در جوار رحمت خدا و از ارجمندترین دوستان او باشید
چه دور و نادرست است اندیشه شما. خدا را برای رفتن ببهشت او (با کردار زشت و گفتن اینکه رحیم و کریم و آمرزنده است) نمی توان فریب داد، و رضاء و خوشنودی او بدست نمی آید مگر بطاعت و بندگی کردن.
خدا لعنت کند (از رحمتش دور گرداند) کسانی را که بمعروف امر میکنند و خود آنرا بجا نمی آورند، و منکر را نهی می نمایند و خود مرتکب آن میشوند.