شما را از این دنیا می پرهیزانم، که منزلگاهی است ناپایدار، نه خانه ماندن و نه جایگاه قرار. خود را آراسته، و به آرایش خویش شیفته است، و دیگران را به زینت خویشتن فریفته. خانه ای نزد خداوند آن خوار -و متاعی بی مقدار-. حلال آن را به حرامش معجون داشته است، و خوبی آن را به بدی اش مقرون و زندگانی اش را به مرگ آمیخته است، و در کاسه شهدش شرنگ ریخته است.

خداوند تعالی آن را برای دوستانش نگزید، و در دادن آن به دشمنانش بخل نورزید. خیر آن اندک است، و شرّ آن آماده، فراهم آن پریشان، و ملک آن ربوده، و آبادان آن رو به ویرانی نهاده. آنچه ویران گردد، خانه خوبی نیست و به کار نیاید، و عمری که چون توشه پایان پذیرد، زندگانی به شمار نیاید. و روزگاری که چون پیمودن راه به سر آید، دیر

نپاید. آنچه را خدا بر شما واجب کرده مطلوب خود شمارید، و توفیق گزاردن حقّی را که از شما خواسته، هم از او چشم دارید، و پیش از آنکه مرگ شما را فرا خواند، گوش به دعوتش بدارید.

آنان که خواهان دنیا نیستند، دلهاشان گریان است، هرچند بخندند، و اندوهشان فراوان است، هر چند شادمان گردند، و با نفس خود در دشمنی بسیار به سر برند، هر چند دیگران بدانچه نصیب آنان شده، غبطه خورند.

یاد مرگ از دلهای شما رفته است و آرزوهای فریبنده جای آن را گرفته. دنیا بیش از آخرت مالکتان گردیده و این جهان، آن جهان را از یادتان برده. همانا شما برادران دینی یکدیگرید، چیزی شما را از هم جدا نکرده، جز درون پلید و نهاد بد که با آن به سر می برید. نه هم را یاری می کنید، نه خیر خواه همید، نه به یکدیگر چیزی می بخشید، و نه با هم دوستی می ورزید.

شما را چه می شود که به اندک دنیا، که به دست می آورید، شاد می شوید، و از بسیار آخرت، که از دستتان می رود، اندوهناک نمی گردید و اندک دنیا را که از دست می دهید، ناآرامتان می گرداند، چندان که این ناآرامی در چهره هاتان آشکار می شود، و ناشکیبا بودن از آنچه بدان نرسیده اید، پدیدار.

گویی که دنیا شما را خانه اقامت و قرار است، و کالا و سود آن همیشه برای شما پایدار. چیزی شما را باز نمی دارد، از آنکه عیب برادر -دینی- خود را -که از آن بیم دارد- رویاروی او بگویید، جز آنکه می ترسید، او همچنان عیب را -که در شماست- به رختان آرد.

در واگذاشتن آخرت و دوستی دنیا با هم یک دلید، و هر یک از شما دین را بر سر زبان دارید. چنان از این کار خشنودید که کارگری کار خود را به پایان آورده، و دوستی خداوند خویش را حاصل کرده.