از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است (در بیان اسباب تقرّب به خداوند و حفظ شعائر اسلام):
برترین وسیله تقرّب بسوی خداوند سبحان (ده چیز است، اوّل:) تصدیق و اعتراف بیگانگی خداوند و رسالت فرستاده او (محمّد صلّی اللَّه علیه و آله) است،
و (دوّم:) جهاد و جنگیدن در راه حقّ تعالی است (با کفّار و دشمنان دین) که سبب بلندی (و رکن اعظم) اسلام است،
و (سوّم:) کلمه اخلاص (گفتن لا إله إِلّا اللّه) است، که فطریّ و جبلّیّ (بندگان الهیّ) است (خداوند مردم را بر این فطرت آفریده که هر کس تصدیق دارد که برای او خدائی است بی همتا و بی شریک)
و (چهارم:) بر پا داشتن نماز که نشانه ملّیّت دین اسلام است (بزرگترین رکن دین است، و از جهت عظمت و اهمّیت آنرا نفس ملّت و دین فرموده)
و (پنجم:) زکوة است که سهمیّه ای است از جانب خدا تعیین گشته دادن و پرداخت آن (به مستحقّین) واجب است،
و (ششم:) روزه ماه رمضان است که سپری است (برای جلوگیری) از عذاب،
و (هفتم:) حجّ نمودن خانه خدا و بجا آوردن عمره آن که حجّ و عمره فقر و پریشانی را می زداید و گناه را می شوید و پاک می سازد،
و (هشتم:) صله رحم (احسان و نیکوئی به خویشان) است که سبب افزایش مال و طول عمر است،
و (نهم:) صدقه دادن (احسان بفقراء و درماندگان) است، صدقه پنهانی گناه را می پوشاند (بسبب آن خداوند عقاب معصیت و گناه را کم می فرماید) و صدقه آشکار مردن بد (مرگ ناگهانی، غرق شدن، سوختن، زیر آوار رفتن و مانند آنها) را دفع میکند،
و (دهم:) بجا آوردن کارهای پسندیده (مانند احسان و نیکی و اصلاح بین برادران) که کارهای نیک، شخص را از مبتلی شدن بذلّتها و خواریها حفظ میکند (نیکوکاران در دنیا و آخرت سر فراز بوده و بذلّت و بدبختی دچار نمی شود).
شتاب کنید در یاد نمودن خدا که یاد خدا بهترین ذکر است، و رغبت نمائید در آنچه (بهشتی) که به پرهیزکاران وعده فرموده که وعده او راستترین وعده ها است،
و هدایت و راهنمائی پیغمبر خود را پیروی کنید که راهنمائی او بالاترین راهنمائی است، و به سنّت و طریقه او رفتار نمائید، زیرا طریقه او هدایت کننده ترین سنّتها و روشها است،
و قرآن را بیاموزید که نیکوترین گفتار است، و در آن اندیشه و طلب فهم نمائید که قرآن بهار دلها است (همه گونه گلهای علوم و حکمتها در دل می رویاند) و بنور هدایت آن شفاء و بهبودی (از بیماری جهل و نادانی) بخواهید که قرآن شفای (بیماری) سینه ها است، و آنرا نیکو بخوانید (الفاظش را بی غلط خوانده معنیش را رعایت نموده در احکامش تفکّر و اندیشه کنید) که آن سودمندترین گفتار است،
و (باید رفتار عالم بقرآن طبق دستور باشد، چون) عالمی که بر خلاف علمش رفتار کند بجاهل و نادانی ماند سرگردان که از جهل و نادانی بهوش نیاید (آنجا که علم سودی ندهد تدبیری باقی نمی ماند) بلکه حجّت و دلیل بر عقاب او (در قیامت از حجّت و دلیل بر عذاب جاهل) بیشتر است، و حسرت و اندوهش زیادتر، و نزد خدا توبیخ و سرزنشش افزونتر (چون دانسته معصیت و نافرمانی نموده و اهمّیّتی بدستور الهیّ نداده و بر خلاف آن رفتار کرده که این خود بزرگترین گناهان است).