از خطبه های دیگر (آن حضرت علیه السّلام) است (اشاره به کشته شدن خود و آمدن حضرت صاحب الزّمان «عجّل اللّه فرجه» که از جمله اخبار غیبیّه می باشد):
سپاس خداوندی را سزا است که فضل و احسانش را در خلائق پراکنده و همه را مشمول جود و بخشش خود قرار داده،
بآنچه از او برسد (تندرستی، بیماری، خوشی و رنج) سپاسگزاریم، و برای انجام اوامرش (واجبات و مستحبّات) از او یاری می طلبیم.
و گواهی می دهیم که جز او خدائی (سزاوار پرستش) نیست، و محمّد (صلّی اللّه علیه و آله) بنده و فرستاده او است، او را فرستاده تا امر و فرمانش را آشکار نموده (بیان فرموده) و بیاد او گویا باشد (خدا را بشناساند) پس تبلیغ رسالت کرد (احکام الهیّ را رساند) با امانت و درستکاری، و از دنیا رفت ارشاد کننده.
و میان ما بیرق و نشانه حقّ (راهنمایان به خداوند، قرآن کریم و ائمّه اطهار علیهم السّلام) را باقی گذاشت، کسیکه از آن بیرق جلو رفت (به احکام او چیزی افزوده یا کم کرد، از دین) خارج شد، و کسیکه مخالفت کرده پیروی ننمود (بدستور آن حضرت اعتنائی نکرد) هلاک گردید، و کسیکه با آن همراه بود بحقّ پیوست (سعادتمند شد) نگاه دارنده آن بیرق با تأنّی و درنگ سخن می گوید و بانجام امری دیر قیام می نماید (زیرا خردمند در هر کاری اندیشه کند و با مصلحت سخنی گفته یا قدم بردارد، و) چون قیام نماید (پس از اندیشه مصلحت در قیام بیند) با شتاب است (زود انجام دهد)
پس آنگاه که (بخلافت ظاهری منصوب شد و با یاغیها بزد و خورد پرداخت) شما گردنهای خود را زیر فرمان او قرار دادید، و به انگشتهای خویش باو اشاره کردید (وقتی که لشگر می آراید و حضرت امام حسن علیه السّلام را بسر کردگی ده هزار نفر و ابو ایّوب انصاری را سر کرده ده هزار نفر و همچنین برای هر دسته سر کرده ای تعیین می فرماید تا یک صد هزار شمشیر گرد آورده تصمیم رفتن بشام و جنگ با معاویه می نماید) مرگ او را دریابد (ابن ملجم ملعون شمشیر بفرق مبارکش می زند) و بآن سبب از دنیا رحلت می نماید، پس بعد از (کشته شدن) او مدّتی که خواست خداوند است (زمان سلطنت بنی امیّه و بنی عبّاس و بعد از آنها) درنگ خواهید نمود (به بدبختی و بیچارگی و پراکندگی گرفتار باشید) تا اینکه خداوند آشکار گرداند کسی (صاحب الزّمان عجّل اللّه فرجه) را که شما را گرد آورد و از پراکندگی برهاند،
پس (برای انتظام همه امور) بامام حاضر که بدنیا اقبال نکند (زمام کارها بدست نگرفته در خانه نشیند) طمع نداشته باشید (زیرا خدا چنین مصلحت دانسته) و از امام زمان که غائب است نا امید نگردید، زیرا ممکن است یکی از دو پای او (سلطنت ظاهری) از جای در رفته بلغزد و پای دیگرش (سلطنت باطنی) بر جای ماند، و (روزی بیاید که) هر دو پایش (سلطنت ظاهری و باطنی) بر گردد (آشکار شده) تا ثابت و استوار باشد (امور دین و دنیا بوجود او منظّم شود).
آگاه باشید مثل آل محمّد صلّی اللّه علیه و آله (ائمّه علیهم السّلام) مانند ستارگان آسمان است که هر زمان ستاره ای ناپدید شد ستاره ای آشکار می گردد (چون یکی از ایشان دنیا را بدرود گوید دیگری بجای او بنشیند، و هیچ گاه زمین از وجود آنها خالی نماند) پس چنان است که نعمتهای خداوند در شما کامل گشته و آنچه آرزو دارید بشما ارائه داده است (بطور قطع آن حضرت را خواهید دریافت و به آرزوی خود که دیدن زمان دولت حقّه است می رسید).