سپاس خدای را، که احسان فراوانش را بر آفریدگان گسترده است، و دست او به بخشش بر ایشان گشاده. او را در همه آنچه کند سپاس می گوییم، و از او در نگاهداشت حقّ وی یاری می جوییم. گواهی می دهیم که خدایی جز او نیست، و محمّد (صلّی اللّه علیه و آله) بنده او و فرستاده اوست. او را فرستاد تا فرمان وی را آشکارا برساند و نام او را بر زبان براند. او وظیفه پیامبری را به امانت گزارد، و رستگارانه جهان را پشت سر گذارد.
و نشانه حق را در میان ما بر جای نهاد. کسی که از آن پیش افتد از دین برون است، و آن که پس ماند تباه و سرنگون است و آن که همراهش باشد با رستگاری مقرون. راهنمای آن از سخن ناسنجیده بپرهیزد و تا آماده نباشد برنخیزد، و چون برخاست چالاک به کار درآویزد.
پس چون شما گردن در طاعت او گذاشتید، و او را بزرگ داشتید مرگ او در رسد و زمانش به سر رسد. پس از مردن او چندان که خدا خواهد درنگ کنید تا آنکه برای شما کسی را آشکار سازد که فراهمتان آرد و با هم سازوار سازد. در آن که طالب کار نباشد طمع مبندید، و از آن که کار از دستش برون شده و دولت از او روی برگردانده نومید مگردید. چه، بود که یک پای دولت از دست شده بلغزد، و پای دیگرش بر جای ماند تا هر دو پای راست گردد -و دولتش بر پای ماند-.
همانا، مثل آل محمّد به ستارگان آسمان نماید: اگر ستاره ای فرو شد ستاره دیگر برآید. گویی خدا نیکویی خود را در حقّ شما به کمال رسانده و آنچه را آرزو دارید به شما نمایانده.