امام علیه السّلام (در اندرز) به فرزندش (امام) حسن -علیه السّلام- فرموده است:
ای پسرک من بخاطر دار از من چهار و چهار چیز را که با آنها آنچه بجا آوری ترا زیان نرساند (گفته اند: اینکه امام علیه السّلام فرموده چهار و چهار برای آنست که چهار اوّل مربوط بخود شخص است و چهار دوم در باره رفتار با دیگران می باشد، پس اوّل از چهار چیزیکه مربوط بخود شخص است) سرآمد بی نیازیها خرد است (که بوسیله آن شخص سعادت و نیکبختی در دنیا و آخرت را بدست می آورد) و (دوم) بیشترین نیازمندی بی خردی است (که سبب بدبختی دو سرا است) و (سوم) بالاترین ترس خود پسندی است (که خودپسند با کسان خود نگیرد و به این جهت همه با او دشمن شوند و همیشه ترسناک باشد) و (چهارم) گرامیتر بزرگی نیک خوئی است (که نیک خو نزد همگان بزرگوار است).
2- ای پسرک من (اوّل از چهار چیزیکه در باره رفتار با دیگران است) از دوستی با احمق بپرهیز که او می خواهد بتو سود رساند زیان می رساند (چون احمق موارد سود و زیان را تشخیص نمی دهد)
3- و (دوم) بپرهیز از دوستی با بخیل که او (بر اثر بخل و زفتی که دارد) از تو باز می دارد آنچه را که بسیار بآن نیازمند باشی،
4- و (سوم) بپرهیز از دوستی با بدکار که او ترا به اندک چیزی می فروشد (چون کسیکه سعادت خود را بر اثر چیز کمی از دست بدهد البتّه ترا به بهای کمتری خواهد فروخت)
5- و (چهارم) بپرهیز از دوستی با کسیکه بسیار دروغ می گوید که او مانند سراب (آب نمایی که در زمین هموار بشکل آب دیده میشود) است که دور را برای تو نزدیک و نزدیک را دور می گرداند (برای انجام دادن اغراض نادرست خود کار سخت را آسان و آسان را سخت می نماید).