از خطبه های آن حضرت است در بیان فضل و علم خود، و خبر از فتنه بنی امیه:
اما بعد، ای مردم، من بودم که چشم فتنه را کور کردم، و کسی جز من بر آن جرأت نداشت، بعد از آنکه تاریکی فتنه ها همه جا را گرفته، و سختی هاری آن رو به فزونی نهاده بود. پس پیش از آنکه مرا نیابید از من بپرسید، به خدایی که جانم در قبضه قدرت اوست از آنچه که از امروز تا قیامت رخ خواهد داد و نیز در باره گروهی که صد نفر را هدایت کند و صد نفر را به گمراهی برد از من نخواهید پرسید مگر اینکه شما را از دعوت کننده و جلودار و راننده شان و جای فرود آمدن مرکبها و بار اندازشان و آن که از اهل آنها کشته می شود، و آن که به مرگ طبیعی می میرد خبر خواهم داد.
و اگر مرا از دست بدهید و آن گاه حوادث ناگوار و مشکلات طاقت فرسا بر شما فرود آید بسیاری از پرسش کنندگان سر فرود آورند و جمع زیادی از پرسش شوندگان از جواب فرو مانند، و این زمانی است که پیکار و نبرد در میان شما ادامه یابد و دامن بالا زند، و دنیا بر شما تنگ گردد آنچنان که ایّام بلا و ابتلا را بر خود طولانی انگارید، تا اینکه خداوند برای باقی ماندگان از نیکان شما پیروزی پیش آرد.
فتنه ها به وقتی که روی آرند عامل اشتباه شوند، و چون از میان بروند حقیقت آن بر همه معلوم گردد. فتنه ها به وقت آمدن ناشناس اند، و هنگام رفتن شناخته می شوند. فتنه ها همچون باد در گردشند، به شهری اصابت می کنند و از شهری می گذرند.
بدانید که ترسناکترین فتنه ها به نظر من در زندگی شما فتنه بنی امیّه است، زیرا فتنه ای است کور و تاریک و فراگیر، و بلایش مخصوص مردم با ایمان است، آن که در آن فتنه ها بصیر و داناست بلا دامنگیرش می گردد، و هر که کور دل و نابیناست بلا از او دور می ماند به خدا قسم پس از من بنی امیّه را برای خود حاکمان بدی خواهید یافت، آنان مانند شتر بد خلقی هستند که با دهان گاز می گیرد، و با دست به سر صاحبش می کوبد، و با پای لگد می اندازد، و از دوشیدن شیرش مانع می شود. با شما دائما بر همین رویّه اند تا کسی از شما را باقی نگذارند مگر کسی که برای آنها سودمند باشد، یا به ایشان زیانی نرساند. سخت گیری آنان از شما بر طرف نخواهد شد تا جایی که غلبه شما بر آنان به پیروزی برده بر ارباب، یا فرمانبر بر فرمانده اش ماند فتنه ایشان بر شما زشت و وحشتناک و به رویه دوران جاهلیت وارد می گردد، در آن فتنه نه علامت هدایتی یافت می گردد و نه نشانه نجاتی دیده می شود.
ما اهل بیت از آن فتنه بر طریق نجاتیم، و در آن وقت قدرت دعوت در ما نیست. آن گاه خداوند مانند جدا شدن پوست از گوشت، آن فتنه ها را از شما جدا می کند به واسطه کسی که به آنان ذلت و خواری می دهد، و به شدّت آنان را از میدان به در می کند، و جام تلخ بلا در کامشان می ریزد، جز شمشیر به آنان ندهد، و جز لباس ترس بر آنان نپوشاند. در آن وقت قریش دوست دارد دنیا و آنچه در آن است را از دست بدهد و عوض آن یک بار دیگر رهبری مرا اگر چه زمانش به اندازه قربانی کردن شتر کم باشد ببیند تا از آنان بپذیرم چیزی را که امروز مقداری از آن را می طلبم و به من نمی دهند.